Έξω από το εκλογικό τμήμα του Αγίου Νικολάου Νεάπολης η συνηθισμένη σύνθεση εκλογικού σώματος περίμενε να ψηφίσει. Αδύνατα faux φρικιά που θα το έριχναν στον Βεργή, τετραμελείς οικογένειες ΠΑΣΟΚων με τους δύο γονείς να εργάζονται σε ΔΕΚΟ τριών γραμμάτων, υπέρβαρα ζευγάρια νεοδημοκρατών και η παραδοσιακή γιαγιά του ΚΚΕ πάνω στην οποία η οικογένεια είχε εναποθέσει την ελπίδα ότι ο Χαλβατζής θα αυξήσει το εκλογικό ποσοστό του από 8,7923 % σε 8,7924. Μέσα το εκλογικό τμήμα δεν είχε. Δεν είχε δικαστική αντιπρόσωπο, η οποία είχε εξαφανιστεί αφήνοντας πίσω της αναμνήσεις και ένα κινητό παλαιάς τεχνολογίας. Η Νότα, όπως έλεγαν τη θεά, είχε χαθεί και το νουνεχές εκλογικό σώμα περίμενε για 45 λεπτά την εμφάνισή της.
Ενας ημίχοντρος με μπλε κουστούμι, κίτρινη λαμέ γραβάτα και σουέντ παπούτσια με τις μύτες να φαλτσάρουν πάνω σε στυλ Πίτερ Παν βημάτιζε στο προαύλιο. Μιλούσε στο κινητό με το ύφος του στελέχους που ενημερώνει τον πρόεδρο Μπους ότι στη Βαγδάτη τα προβλήματα είναι υπό έλεγχο, αλλά η εστία της κρίσης έχει μεταφερθεί στον Αγιο Νικόλα. Είχα μια απορία. «Σε περίπτωση που η εκλογική αντιπρόσωπος βγήκε από το τμήμα για πιπί και ερωτεύτηκε τον αστυφύλακα της εισόδου και κλέφτηκαν, θα μείνουμε για πάντα εδώ να κοιτάμε το κινητό της;». Ο υπέρβαρος Πίτερ Παν μουρμούρισε κάτι σαν «δεν το προβλέπει ο εκλογικός νόμος», αλλά συνέχισε φωναχτά: «Δεν ξέρετε τι ζημιά μπορώ να της κάνω...».
Καμία. Το εκλογικό σώμα σκίστηκε σαν την Ερυθρά Θάλασσα μπροστά στη μαγκούρα του Μωυσή. Ανάμεσά του πέρασε μια αρκετά λεπτή και πολύ στραβωμένη φιγούρα. Η Νότα, η εκλογική αντιπρόσωπος, επέστρεφε στο εκλογικό τμήμα της. Δεν θεώρησε υποχρέωσή της να δώσει καμία εξήγηση. Δείχνοντας το ατσάλι από το οποίο ήταν φτιαγμένη, την έπεσε στον πρώτο που της διαμαρτυρήθηκε. «Τι φωνάζετε, κύριε μου; Τι πού ήμουν; Είχα βγει». Ο τσαμπουκάς της δικηγόρας έκανε το εκλογικό σώμα να σκάσει. Ο χοντρός προσπάθησε να διατηρήσει κάτι από το κύρος του. «Ξέρεις τι θα μπορούσα να της κάνω...». Η απειλή είχε περάσει στον αόριστο, το εκλογικό σώμα του Αγίου Νικόλα μπροστά στο μεγαλείο της Νότας έσκυψε το κεφάλι και ψήφισε σαν το πρόβατο. Με τη συνείδηση και τη βαθιά σκέψη που απαιτούν οι τέσσερις εξουσίες που το έχουν μονίμως γραμμένο.
Στον Αγιο Νικόλαο η δικαστική εξουσία αποδείκνυε ότι ο σεβασμός της στον νόμο τελείωνε στο «έτσι γουστάρω». Στην Ελλάδα, κόσμος και υποψήφιοι σε μια θαυμαστή αρμονία έδειχναν ότι ο μικρότερος λόγος για να διαλέξεις έναν υποψήφιο είναι αυτά που λέει. Τρεις χιλιάδες επτακόσια άτομα ψήφισαν Βεργή Δημοσθένη για δήμαρχο Αθηναίων. Τουλάχιστον αυτοί έκαναν την πλάκα τους. Τα εικοσιδύο χιλιάδες άτομα που ψήφισαν τον Χαλβατζή Σπυρίδωνα του Εμμανουήλ τι προεκλογικό μήνυμα πήραν και μπουμπούνισαν το ψηφοδέλτιο του στην κάλπη; Οτι αν βγει δήμαρχος αρχίζει μια περίοδος λαϊκών αγώνων; Οτι θα πολεμήσει την ανεργία και θα απαιτήσει την πληρωμή των χρεών του Δημοσίου στον Δήμο; Εβλεπες το στυλ του Χαλβατζή στην προεκλογική περίοδο και σκεφτόσουν ότι θα αλλάξει όνομα σε όλους του δρόμους: όσοι πηγαίνουν από Κηφισιά προς Φάληρο, θα λέγονται «Εθνικής Αντίστασης». Και όσοι πηγαίνουν από Πάρνηθα προς Υμηττό, θα λέγονται «Ηρώων Πολυτεχνείου». Μια χαρά αξιοπρεπής μοιάζει ο άνθρωπος, αλλά κρίνοντας στυλ και ντύσιμο καταλαβαίνεις ότι έχει τη Δόμνα Σαμίου για μουσική αβάν γκαρντ.
Τουλάχιστον όμως ο Χαλβατζής δεν έπαιζε στο προεκλογικό του περίπτερο τον ύμνο της CSKA Moskva. Αντίθετα με τον Παναγιώτη Φασούλα, ο οποίος ανέβηκε να πανηγυρίσει την εκλογή του υπό τους ήχους του ύμνου του Ολυμπιακού. Δέχομαι ότι όλοι με τα χρόνια αλλάζουμε. Να ξεκινήσεις όμως από ΚΝΕ και «Εμπρός της γης οι κολασμένοι» για να φτάσεις στο «Θρύλε των γηπέδων», πρέπει να παίρνεις τον τίτλο της Μάγιας Τσόκλη της πολιτικής. Από την άλλη, οι Πειραιώτες είχαν να διαλέξουν ανάμεσα σε υποψήφιους ενός ψηφοδελτίου γιγάντων της ανθρώπινης διανόησης. Μετά το «The dumb and the dumber» του Τζιμ Κάρεϊ, το «Τάσσαρος ή Τάκης» του ψηφοδελτίου του Χρήστου Αγραπίδη έβαλε σε τέτοιον προβληματισμό τους ψηφοφόρους του Πειραιά, που για να γλιτώσουν ψήφισαν τη Vicky Leandros του Φασούλα, η οποία αφού είπε ότι ο παππούς της λεγόταν Πρωτόπαπας, ήταν Πειραιώτης και έπαιζε στον Ολυμπιακό -τον θυμόσαστε τον Πρωτόπαπα. Τον Πρωτόπαπα, ρε, που έπαιζε στον Ολυμπιακό-, έδωσε την υπόσχεση στο εκλογικό σώμα του Πειραιά ότι αν εκλεγεί, θα έρχεται συχνά. Είναι απορίας άξιο πώς έστω και ένας Πειραιώτης αρνήθηκε την ψήφο του στην κόρη του Πρωτόπαπα (που έπαιζε στον Ολυμπιακό).
«Σε περιμένει πολλή δουλειά, Βούλα». «A lot of work is waiting for you, Voula». Τα λόγια του Γιώργου Παπανδρέου στη Βούλα Πατουλίδου μπροστά στην πλημμυρισμένη Χαλκιδική άγγιξαν βαθιά τα αισθήματα του εκλογικού σώματος: της Χαλκιδικής, το οποίο δεν κρατιόταν να δει τη Βούλα να δουλεύει, αλλά δεν μπορούσε επειδή δεν ήταν υποψήφια. Και της Θεσσαλονίκης, το οποίο δεν ήθελε να στερήσει τη Χαλκιδική από την πολύτιμη δουλειά που θα πρόσφερε η Βούλα αν τη μαύριζαν. Τουλάχιστον όμως η Βούλα μαυρίστηκε στον τίμιο αγώνα για καλό σκοπό: για να ψηφιστεί πανηγυρικά νομάρχης, ο άνθρωπος που είναι ο χαμένος κρίκος της εξέλιξης ανάμεσα στον άνθρωπο και την τηγανητή πατάτα. Από τον πρώτο πήρε την όψη, από τη δεύτερη τη σκέψη.
Ας πούμε ότι στο μέλλον γίνεται μια νέα δικτατορία στην Ελλάδα. Ας πούμε ότι κρατιέται μια επταετία, ανατρέπεται και ο Κώστας Καραμανλής με τη Νατάσα και τα δίδυμα (jymelles) επιστρέφουν από το Παρίσι. Οι πραξικοπηματίες συλλαμβάνονται, πηγαίνουν στο στρατοδικείο και ο ηγέτης τούς λέει: «Κάναμε το πραξικόπημα, διότι ανησυχήσαμε μετά την εκλογή του Ψωμιάδη». Πόσο πιστεύετε ότι πρέπει να τιμωρηθούν; Περισσότερο από το πρόστιμο που θα έτρωγαν, εάν παραβίαζαν πινακίδα «Stop». Εάν ναι, δεν νομίζετε ότι είστε παράλογα σκληροί;
Οι Γάλλοι ψηφίζουν Λεπέν, αλλά τουλάχιστον δεν τραγουδάει και έχουν και πρόβλημα με μερικά εκατομμύρια ξένους. Οι Σαλονικιοί τι πρόβλημα έχουν και ψηφίζουν Ψωμιάδη; Φοβούνται μήπως σηκώσει τη σημαία κι άλλος Αλβανός σε λύκειο; Γουστάρουν; Γι' αυτό κάναμε το Πολυτεχνείο. Για να μπορούν να κάνουν τα γούστα τους. Αλλά τόσο πολύ πια; Ψωμιάδη, Παπαγεωργόπουλο και δυνατό Καρατζαφέρη; Δέχομαι ότι ο ΠΑΟΚ έχει προβλήματα και ότι ένα μήνυμα έπρεπε να σταλεί στα αθηναϊκά κέντρα εξουσίας. Αν όμως τα προβλήματα δεν λυθούν, ποιο θα είναι το επόμενο μήνυμα; Θα ψηφίζουν καρέκλες φερ φορζέ;
«Κύριε Πανούτσο, όταν πείσουμε τον κύριο Λαφαζάνη να σηκωθεί, μπορείτε να μπείτε και εσείς να μιλήσετε. Ρένα, πες στον κύριο Λαφαζάνη να σηκωθεί. Γιατί ο κύριος Λαφαζάνης δεν σηκώνεται;». Ελα ντε... Πάντα οι προβληματισμοί που περιέχουν το «σηκώνεται» είναι τραυματικοί. Είχα κάθε καλή διάθεση να δώσω χρόνο στον Λαφαζάνη -και ό,τι άλλο- να σηκωθεί. Μόνο που η τηλεόραση χρειάζεται μούρες. Ο Λαφαζάνης σηκώθηκε, έφυγε και μπήκα στο πλατό, μη έχοντας τίποτα σημαντικότερο να πω από την περιστασιακή ατάκα.
Υπήρχε μια ονειρεμένη εποχή που οι ηθοποιοί μιλούσαν για ηθοποιία, οι πολιτικοί για πολιτική και οι αθλητικοί για αθλητικά. Ηταν η εποχή που το «δουλεύω στην τηλεόραση» σήμαινε μια δουλειά. Σήμερα το «δουλεύω στην τηλεόραση» σημαίνει ότι «επειδή η μούρη μου είναι γνωστή, μπορώ να έχω άποψη από το γιατί πέφτουν τα Σινούκ, μέχρι αν φέτος θα φορεθεί το βουάλ». Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε ένα άρτια ενημερωμένο εκλογικό σώμα γύρω από το αν ο Σπυρόπουλος έχει βάλει κιλά, το οποίο όμως δεν έχει ιδέα ποια διαφορά (όχι την προφανή) έχει η Γεννηματά από τον Ντινόπουλο.
Δεν είμαι άνθρωπος που λέει «όχι» στο να παρακολουθήσει έναν καλό καυγά. Από την άλλη, αν είχα να διαλέξω ανάμεσα σε δύο εργολάβους για να μου χτίσουν το σπίτι, δεν θα τους έβαζα να πλακωθούν στις μάπες σαν τεστ. Στο προεκλογικό debate του ΑΝΤ1 το μόνο που είχα μάθει είναι ότι ο Κακλαμάνης παίρνει μαζί του τα χαρτιά που δείχνουν πού υπάρχει πράσινο στην Αθήνα, ο Σκανδαλίδης τα αφήνει σπίτι, ο Τσίπρας θέλει να κάνει τόσο νεανικά πράγματα που δεν με ενδιαφέρουν και ο Χαλβατζής τόσο γερουλέ που δεν θα ενδιέφεραν ούτε τον πατέρα μου. Με περίπου 100 μούρες πολιτικών, καλλιτεχνών και δημοσιογράφων να παρελαύνουν από το πλατό του Mega και τον ίδιο αριθμό (όλοι πηγαίνουν παντού) να περνάει από κάθε μεγάλο κανάλι, πέστε μου τι μάθατε περισσότερο από το αν παρακολουθούσατε ξερά τα αποτελέσματα, όπως έκαναν οι άνθρωποι πριν 30 χρόνια. Και αυτά που μάθατε, να μου στείλετε το κουτάκι από σπίρτα όπου τα σημειώσατε. Θα μείνει και χώρος.
