Ανοίξαμε και σας περιμένουμε...

dpurpler2.blogspot.com

Επί δικαίων και (πολύ περισσότερο) αδίκων...

Τον τελευταίο καιρό μία σκέψη επιστρέφει ξανά και ξανά στο κεφάλι μου...:

Να μπορούσαμε να παραδώσουμε την διακυβέρνηση της Ελλάδας σε μία τρίτη, προοδευμένη και σοβαρή χώρα. Να γινόμασταν επαρχία μίας άλλης χώρας. Εμείς είμαστε άχρηστοι. Δοκιμάσαμε και αποτύχαμε. Έχουμε δυνατότητες και τις σπαταλάμε στην ιδιοτέλεια και το κοντόφθαλμο συμφέρον.

Βλέπουμε τα επιτεύγματα της Ιρλανδίας για παράδειγμα και ζηλεύουμε. Από 15οι στην ΕΕ των 15 σε λίγα χρόνια πάω στοίχημα ότι θα βρεθούμε 25οι στην Ευρώπη των 25. Και η Τουρκία όταν μπει θα μας περάσει πιστεύω, γιατί είμαστε ασόβαροι.

Από που να αρχίσω; Από το άδικο κράτος; Το κράτος αδικεί κατάφωρα τον πολίτη σε πολλές περιπτώσεις.

Από την φοροδιαφυγή; Δεν ξέρουμε ότι οι περισσότεροι οδοντίατροι (για να αναφέρω απλά ένα παράδειγμα) φοροδιαφεύγουν; Δεν ξέρουμε τι γίνεται στα ΚΤΕΟ; Ή γι ανα πάρεις δίπλωμα; Δεν ξέρουμε τι γίνεται στις καφετέριες και στα εστιατόρια; Και οι ελεγκτές που γράφουν και κλείνουν καθαρά μαγαζια που δεν λαδώνουν και απομένουν αυτοί που πουλάνε σαπίλα και δίνουν το φακελάκι;

Δεν γνωρίζετε ότι ο κόσμος ΑΠΕΧΘΑΝΕΤΑΙ να συναλλάσεται με το δημόσιο;

Ζητάμε (και είναι συνταγματική επιταγή) να γίνει αποκέντρωση. Για ποιόν λόγο; Για να μετατοπιστεί η διαφθορά και η εξουσία σε ακόμα πιο ανάξια χέρια; Κάναμε 2ο και τρίτο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης. Το μόνο που πετύχαμε είναι να δημιουργήσουμε κι άλλους Δημόσιους Υπάλληλους και την Δημοτική "Αστυνομία". Να κάνουμε και Νομαρχιακή Αστυνομία, και Υπερνομαρχιακή, να ιδρύσουμε και καμμιά 50ριά οργανισμούς να βολέψουμε στο Δημόσιο κι όσους απέμειναν (και να τους πληρώνουμε, και να μας βάζουν και πρόστιμα, 5 "αρχές", όλες μαζί). Βαράτε, αντέχει ο Ελληνας.

Και όταν γίνεται κάποια παρανομία που το κράτος έχει το δεσμευτικό καθήκον να υπερασπιστεί τον πολίτη και την νομιμότητα με τις Δημοτικές Αστυνομίες και τις διάφορες Υπηρεσίες το ΜΟΝΟ που καταφέρατε είναι να μην έχει κανείς την ευθύνη και να ρίχνει το βάρος ο ένας στον άλλον...

Δεν ξέρουμε ότι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι είναι σχεδόν κληρονομική κατάσταση; Δεν βλέπετε ότι υπάρχουν οικογένειες που είναι ΟΛΟΙ στο Δημόσιο και οικογένειες που είναι ΟΛΟΙ μισθωτοί ή επαγγελματίες και τους πληρώνουν τους πρώτους, συνεχώς, γενιές και γενιές τώρα;...

Δεν ξέρουμε ότι τα Σώματα ασφαλείας είναι της πλάκας; Ότι ο κάθε αστυνομικός κάνει κύκλους μέχρι να φύγει ο κλέφτης και μετά πάει να καταγράψει την κλοπή;

Μόνο η Πυροσβεστική δουλεύει...Δεν βλέπουμε τα χάλια της παιδείας; Καθηγητές που εξετάζουν τα γραπτά με την μέθοδο του ανεμιστήρα και αφήνουν κόσμο ξέρει - δεν ξέρει την επιστήμη του; Δεν ξέρουμε περιπτώσεις που αξιολογότατα άτομα χρωστάνε ένα ή δύο μαθήματα και δεν έχουν ελπίδα να πάρουν πτυχίο παρά μόνο αν φύγει ένας συγκεκριμένος καθηγητής; Ποιος τον ελέγχει αυτόν;

Ποιός ελέγχει το βουλευτή που κάνει τροχαία παράβαση και ΔΕΝ αίρεται η ασυλία του;

Υπάρχουν πολλά προβλήματα! Το κάθε κόμα λέει ψηφίστε με για να φτιάξω την παιδεία, την υγεία, την ανεργία, την εγκληματικότητα....

Και για την παιδεία σου φέρνει τα Ιδιωτικά "Πανεπιστήμια"

Για την Υγεία την συμμετοχή στις δαπάνες...

Για την Ανεργία το ελαστικό ωράριο και την εργασία τις Κυριακές

Για την εγκληματικότητα τις κάμερες.

Αυτό ήθελε ο λαός όταν σε ψήφιζε ρε Μαυρογιαλούρε; Ωραίες λύσεις Βρήκατε!

Ντροπή.

Και μετά λέτε γιατί οι νέοι και γενικότερα ο κόσμος δεν ασχολείται με την πολιτική... Επειδή ακόμη μπορεί και σκέφτεται λιγάκι, για αυτό.

Χίλιες φορές καλύτερα επαρχία της Γερμανίας...

Σπάστε τις κάμερες!

Από το σημερινό φανταστικό αφιέρωμα της Ελευθεροτυπίας. Κολάζ απόψεων...
Όλο το αφιέρωμα εδώ:
http://www.enet.gr/.......

Οι βασικές αρχές που θέτει η οδηγία και που ισχύουν πλέον σε όλα τα κράτη - μέλη της Ε.Ε. είναι οι εξής: τα προσωπικά δεδομένα πρέπει να συλλέγονται κατά τρόπο θεμιτό και νόμιμο και με παράλληλη ενημέρωση του ατόμου. Τα δεδομένα που υφίστανται επεξεργασία πρέπει να είναι συναφή, πρόσφορα, όχι περισσότερα από όσα απαιτούνται σε σχέση με τον σκοπό της επεξεργασίας.
Από το βασικό άρθρο


...Αλλά τα τελευταία χρόνια είμαστε μάρτυρες μιας διαδικασίας αποδόμησης θεμελιωδών δικαιωμάτων τα οποία κατέκτησαν με τους αγώνες τους οι λαοί. Μεθοδικά οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Ευρώπης (για να περιοριστούμε σ' αυτές) θεσμοθετούν έναν νέου τύπου ολοκληρωτισμό: παρακολούθηση τηλεφώνων, κάμερες στους δρόμους, παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Κοινωνίες της επιτήρησης. Ταυτόχρονα: συλλήψεις, εγκλεισμοί, βασανιστήρια, παράνομες και μυστικές μεταφορές υπόπτων. Γκουαντανάμο: σύμβολο της αναδυόμενης κοινωνίας της καταστολής.
...
Εχουμε ήδη εισέλθει σε έναν μεταμοντέρνο Μεσαίωνα, όπου κανείς δεν θα τολμά να αμφισβητήσει «τον καλύτερο των δυνατών κόσμων». Ασφάλεια εναντίον της ελευθερίας. Αποδόμηση θεμελιωδών δικαιωμάτων. Γιατί; Για να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία. Ο «Μεγάλος Αδελφός» δεν στέκεται έξω από την πόρτα μας. Εχει ήδη μπει μέσα στο σπίτι.
...
Ελπίδα; Η αφύπνιση των λαών. Ηδη, αυτή τη στιγμή, κάτι αναδύεται στη Λατινική Αμερική.
...
Ευτύχης Μπιτσάκης, Καθηγητής Πανεπιστημίου


...Η παρακολούθηση ωστόσο αφορά πρωταρχικά τις ελευθερίες και προσκρούει άμεσα και στις μνήμες και στους απόηχους της δικτατορίας. Η φιγούρα του «χαφιέ» παραμένει απεχθής. Φιλελεύθερο οπωσδήποτε είναι και το ελληνικό Σύνταγμα: οι ατομικές ελευθερίες περιορίζονται μόνο με αυστηρούς, επίσης συντεταγμένους, όρους.
...
Αντίθετα η γενικευμένη χρήση της κάμερας στους δημόσιους χώρους, κατά το παράδειγμα του Λονδίνου, είναι καταλυτική. Ο μέσος πολίτης αντιμετωπίζεται σαν ύποπτος, η καθημερινότητά του τρέπεται σε αντικείμενο επεξεργασίας και ανασύνθεσης, ενώ η γραφειοκρατία αποκτά εργαλεία για να διαμορφώνει φυσιογνωμίες «επικίνδυνων» ανθρώπων και να διαχειρίζεται τις τύχες τους. Ολα αυτά με συνθήκες αδιαφάνειας και αυθαιρεσίας, χωρίς εξατομικευμένο δικαστικό έλεγχο. Η δικαιοσύνη παραγκωνίζεται ή περιορίζεται σε ρόλο διεκπεραιωτή, ενώ ανοίγεται ένα ευρύ πεδίο κρατικών, παρακρατικών και ιδιωτικών εκβιασμών.

Στις χώρες που έχουν αναπτύξει τη γενικευμένη επιτήρηση, η καταγραφόμενη αποτελεσματικότητα πρόληψης είναι πενιχρή. Ενα παράπλευρο όφελος μπορεί κάπου κάποτε να προκύψει. Είναι ασύγκριτα βαρύτερο όμως το κόστος του ελέγχου της καθημερινότητας όλων, του περιορισμού της ελευθερίας, της έκφρασης γνώμης και της κοινωνικής συνοχής. Στην εποχή μας μόνο δυνάμεις εχθρικές προς τη δημοκρατία μπορεί να μεθοδεύουν τη γενίκευση της κάμερας σε δημόσιους χώρους.
...
Του ΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ, καθηγητή ΑΠΘ


- Είστε υπέρ ή κατά της τρομοκρατίας;

- Κατά, ασφαλώς.

- Ε, τότε είσθε υπέρ της εγκατάστασης και λειτουργίας καμερών για την ασφάλειά σας.

...
...«τι έχω να φοβηθώ εγώ, γκόμενα δεν έχω». Το άκουσα αυτό το «επιστημονικό» επιχείρημα πολλές φορές και εξεπλάγην. Προσπάθησα να τους εξηγήσω πράγματα απλά και αυτονόητα. Με άκουσαν με συγκατάβαση, χωρίς να πείθονται στο ελάχιστο. Φθάσαμε λοιπόν στο σημείο μηδέν, κυριολεκτικά! Ο Μεγάλος Αδελφός καταφέρνει σιγά - σιγά, χάριν της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, να μας γίνεται οικείος και συμπαθής.
...
Αυτός λοιπόν ο εθισμός στην απεμπόληση των ατομικών δικαιωμάτων, στην απεμπόληση της ιδιωτικής μας ζωής, δεν έχει να κάνει με γκόμενες και με ηθική διαβίωση. Εχει να κάνει με την ψυχή μας. Εχει να κάνει με τον απόλυτο σεβασμό στη σφαίρα της ζωής μας που ως ιερή είναι απαραβίαστη. Εχει να κάνει με την ελευθερία σκέψης, έκφρασης, έμπνευσης, απότοκη του αέρα ελευθερίας που αναπνέουμε και ζούμε. Για την οποία έχει χυθεί πολύ αίμα γι' αυτά που κάποτε ήσαν μακρινά απατηλά όνειρα, σήμερα αυτονόητα και σε λίγο, αν όχι από τώρα, δυσνόητα και περιττή πολυτέλεια. Αν δεν εξασφαλίσεις αυτές τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να υπάρχεις ως ελεύθερη προσωπικότητα, ουσιαστικά δεν υπάρχεις. Ζεις μια εικονική πραγματικότητα, εξωραϊσμένη, με φωταψίες και μπιχλιμπίδια, αλλά κενή περιεχομένου, αφού άλλοι πλέον θα σκέφτονται και θα πράττουν για σένα. Για την ασφάλειά σου! Και ενώ συγκαταβατικά θα έχει παραλύσει ένα κομμάτι της ζωής σου, το πιο ουσιαστικό και σημαντικό, της ελευθερίας σου. Και αυτό που απεμπολείς, δύσκολα τα κατακτάς ξανά. Γιατί το έχεις υποτιμήσει και έχεις αναγορεύσει στη ζωή σου άλλες «αξίες», άλλες προτεραιότητες. Το «ευ ζην» αντικαθίσταται από το πλουσίως και ευδαιμόνως ζην. Οι υλικές απολαύσεις είναι οι νέες αξίες, τις οποίες θεοποιούμε.
...
Είσθε υπέρ ή κατά της τρομοκρατίας; Είμαστε υπέρ της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γιατί μ' αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται ο πραγματικός αγώνας κατά της τρομοκρατίας. Με διάδοση, σε όλες τις χώρες, και διεύρυνση των δικαιωμάτων αυτών. Με περισσότερη δικαιοσύνη παγκοσμίως. Κάτι για το οποίο αξίζει όχι μόνο να αγωνίζεσαι, αλλά και να θυσιάζεσαι με νου και πνεύμα ανοικτό και ανήσυχο. Χωρίς καταναγκασμό και ευνουχισμό της σκέψης. Ελεύθερα και Δημοκρατικά! Εχει λεχθεί ότι «όποιος προτιμά την ασφάλεια από την ελευθερία, γρήγορα θα χάσει και τις δύο».

Δημήτρης Παξινός, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών



...Πράγματι το απόρρητο της προσωπικής ζωής, για να είμαστε ρεαλιστές, έχει δεχθεί πολλά πλήγματα τα τελευταία χρόνια, με μια σειρά νόμους και συμβάσεις που έχουν ψηφιστεί.

Μάλιστα ο νόμος 2472/1997 επιτρέπει για λόγους εθνικής ασφαλείας τη συλλογή και επεξεργασία ακόμα και των ευαίσθητων δεδομένων δηλ. των πληροφοριών που έχουν να κάνουν με την ιδεολογική, θρησκευτική και πολιτική τοποθέτηση, αλλά και με την υγεία και την ερωτική ζωή των πολιτών, αφήνοντας τη φαντασία να απαντήσει για το πώς θα γίνεται η συγκέντρωση τέτοιων πληροφοριών.

Το σκάνδαλο των υποκλοπών και η απαγωγή των Πακιστανών δίνουν μια ενδεικτική απάντηση στο πώς. Αφού η απάντηση στο γιατί είναι στο χώρο του αυτονόητου.
...
Ίσως είναι οι ίδιοι άνθρωποι που απάντησαν «ναι» στις κάμερες και «όχι» στις υποκλοπές.

Δεν είναι λοιπόν δεδομένη καμία συναίνεση, όσο κι αν διαφημίζεται, για να περιθωριοποιηθεί ο αντίπαλος λόγος.

Γιατί αν συμβαίνουν τόσο συχνά εκτροπές, χωρίς να επιτρέπεται νομοθετικά ή συνταγματικά, μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί με την άδεια του νομοθέτη.

Ο Μεγάλος Αδελφός καραδοκεί για να ελέγξει και τις πιο μύχιες σκέψεις μας. Οι ζωές μας γυμνές, άλλοτε προς τέρψιν και άλλοτε προς έλεγχο.

Αν στο κάθε φορά επίδικο, οργανώνεται και μια υποταγή, τότε μηδενίζεται η απόσταση ανάμεσα στην εξουσία και στην κοινωνία και μαζί μηδενίζεται η ελπίδα για χειραφέτηση.
...
ΤΑΣΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ, Δικηγόρος

...
Η παράδοση του χαφιεδισμού του εμφυλίου και της χούντας και η τρομολαγνεία του 2002 μάς οδηγούν σε κάποια ερωτήματα σχετικά με την Ελλάδα: Ποιος θα είναι ο σκηνοθέτης που θα σταθεί πίσω από τις δικές μας κάμερες, αν τελικά επιβληθούν; Ποια θα είναι η πραγματική του υπηκοότητα και ποια η πολιτική ποιότητά του; Πόσο οι κάμερες θα καταγράφουν τα δεδομένα και δεν θα τα διαμορφώνουν «δημιουργικά» κατά τις βουλήσεις των κυρίαρχων του κόσμου; Και, τέλος, ποια πραγματικότητα θα καταγράφεται, αφού οι δυνατότητες αλλοίωσής της έχουν πολλαπλασιαστεί σε ύψιστο βαθμό από την εποχή των σεναρίων του Χίτλερ και των φωτομοντάζ του Στάλιν.
...
ΠΕΠΗ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών


ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ την ασφάλεια, την προστασία του δημόσιου συμφέροντος και της δημόσιας τάξης, καλούνται οι πολίτες να αποδεχθούν την παρακολούθησή τους από τον Μεγάλο Αδελφό.

ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ με τη διόγκωση γεγονότων, με υπερβολές και κινδυνολογίες, που φούντωσαν μετά την επίθεση με ρουκέτα στην αμερικανική πρεσβεία -είναι τάχα τυχαίο- να συγκατανεύσουν ώστε να μπουν παντού κάμερες, οι οποίες θα παρακολουθούν τα πάντα.

ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ αστυνομικό κράτος ο χαφιές του αλήστου μνήμης παρελθόντος, που γνώρισαν καλά οι Ελληνες επί γενιές ολόκληρες, έχει αντικατασταθεί από ηλεκτρονικά μέσα παρακολούθησης, τα οποία καταγράφουν συνομιλίες και κινήσεις από μεγάλες αποστάσεις, ακόμη και μέσω κατασκοπευτικών δορυφόρων.

ΓΙΑ ΤΟΝ Μεγάλο Αδελφό, που έχει στη διάθεσή του όλα αυτά τα μέσα και τα χρησιμοποιεί στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα και ιδιωτικές στιγμές. Δεν υπάρχει τίποτε απολύτως που θα πρέπει να σεβαστεί. Ο πολίτης είναι τελείως απροστάτευτος. Και όμως θα πρέπει να αντισταθεί στην αυθαιρεσία, να μην επιτρέψει την αναβίωση του αστυνομικού κράτους και το φακέλωμα.
...
Από την στήλη "ΑΠΟΨΕΙΣ"

Cameras...

Φίλοι μου,
η παρακολούθηση δεν είναι καλό πράγμα. Και η πορεία που έχουμε πάρει σε ότι αφορά σε safety & security είναι τραγική.

Από που να αρχίσω;

Από τους υπολογιστές; (wxpnews.com)

The Spy(ware) That Snagged Me

The increasing lack of privacy in today's society can't be denied. Cameras watch us in stores, parking lots, and in some places, even on public streets. Personal information about each of us is stored in numerous databases. Utility workers, cable TV installers and neighbors are encouraged to tip off authorities if they see us do anything out of the ordinary. And even our own computers have gotten into the act - reporting our activities to someone else without our knowledge or permission.

Programs that do this are called "spyware" and for the most part, they aren't the product of government surveillance attempts, jealous spouses or over-controlling employers. Instead, they're disseminated by private companies to collect statistical data that's intended to help them in their advertising, marketing and sales efforts. That's small comfort to those whose systems have been invaded against their wills.

Spyware usually comes with free software applications that you download. The primary application performs some useful purpose, but the price you pay for this "freeware" is having your online behavior (for example, which Web sites you visit) recorded and that information transmitted back to the company that provided the software. This often results in your being targeted for advertising based on the data you unknowingly provided about your interests and habits. Here's a good article on the history of spyware:
http://www.wxpnews.com/rd/rd.cfm?id=040824ED-History

Από τις κάμερες για διαχείριση της πληροφορίας;

Από την προστασία αντιγραφής της SONY που πρόσφατα δημιούργησε ιό για να αποτρέπει την αντιγραφή και να ενημερώνει την εταιρία SONY και την RIAA?

Από τους αισθητήρες στο τιμόνι που μετράνε αν είσαι μεθυσμένος και ανάλογα προσαρμόζουν την ταχύτητα ή και απαγορεύουν την οδήγηση; Και αν πεθαίνει το παιδί σου από καμμιά μπαλοθιά σε κανα Κρητικό γάμο τι κάνεις;

Από τα Digital Rights management που στα Vista έχουν ενσωματωθεί ολοκληρωτικά στον πυρήνα του Λογισμικού;

Ρίξτε μια ματιά (αφορά XP, σκεφτείτε τα Vista...)

http://www.cl.cam.ac.uk/~rja14/tcpa-faq.html

Από το στίγμα του κινητού που δηλώνει την θέση σου σε ακτίνα το πολύ 10 χιλιομέτρων;

Από τις κάρτες που μαζεύουν πόντους (και όλο το ιστορικό αγορών σου) στα σούπερμάρκετ; Σου δίνουν ένα ποτήρι και τους δίνεις το διατροφικό σου προφίλ, αν πίνεις, όλα τα δημογραφικά και όλα τα στοιχεία επαφής σου. Αξίζει η ανταλλαγή;

Είμαστε σίγουροι ότι όλα αυτά τα στοιχεία χρησιμοποιύνται υπέρ μας; και ο συνδυασμός τους; Κάμερα διαβάζει πινακίδα, δέκτης διαβάζει τις στροφές του κινητήρα και την σχέση μετάδοσης, υπολογίζοντας την ταχύτητα. Πάρε την κλήση στο σπίτι.

Εδώ παρακολουθούσαν τον πρωθυπουργό και καμια δεκαριά υπουργούς, σε αυτά θα κολλήσουν; Τι εγγυήσεις έχουμε ότι τα στοιχεία αυτά θα χρησιμοποιούνται με έναν θεμιτό τρόπο;

Δεχόμαστε να θυσιάσουμε την ελευθερία μας για την "ασφάλειά" μας; Ε, δεν μας αξίζει ούτε η ελευθερία λοιπόν.

Και αν σήμερα έχουμε μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση αύριο θα ισχύει αυτό;

Και όταν η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση λέει ότι θα περιορίσω την ανεργία και ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ και στην συνέχεια σου φέρνει την εργασία τις Κυριακές και αργίες (δηλαδή 100 χρόνια πίσω σε εργασιακά δικαιώματα) και την ημιεργασία σαν λύση και το "ευέλικτο ωράριο", αυτό άραγε εννοούσε ο λαός σαν λύση της ανεργίας όταν όταν την ψήφιζε;

Και σου λέει τώρα κάμερες για την ασφάλειά μας! ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΗ ΧΡΗΣΗ, σε μία εβδομάδα τα σβήνουμε όλα τα προσωπικά στοιχεία. Ο λαός το καταλαβαίνει όπως το καταλαβαίνει, με έναν λογικό τρόπο δηλαδή, ΑΥΤΟΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΟΜΩΣ; Και δεν αναφέρομαι σε κόμματα αυτή την στιγμή.

Ντύνουν κάθε επαχθές μέτρο με ένα ωραίο περιτύλιγμα, το διαφημίζουν επαρκώς από τα ΜΜΕ και κάνουν τον κόσμο να το θέλει κιόλας! Όλα να γίονται με την συναίνεσή του!!!

Ελπίζω να ξυπνήσουμε πριν να είναι πολύ αργά...

Ο φερετζές του ανίκανου

Από το http://www.automotopress.gr/

 

Του Γιάννη Ηλιάδη

 

Ως την “παχιά αγελάδα” συνεχίζει να βλέπει το κεντρικό κράτος και η τοπική αυτοδιοίκηση, το αυτοκίνητο και τη χρήση του, “αρμέγοντας” όσο περισσότερο μπορεί προκειμένου να γεμίσει τον τρύπιο ασκό των κρατικών ταμείων.

Μετά τα Τέλη Ταξινόμησης, τα Τέλη Κυκλοφορίας, τη φορολόγηση των καυσίμων και πολλούς άλλους άμεσους και έμμεσους φόρους, έρχεται το μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης, να προστεθεί στο παζλ που συνθέτει την εικόνα για το χαράτσι των μετακινήσεων.

Αφού αποφάσισαν όλοι οι ανάπηροι, τα τελευταία χρόνια, να… μετακομίσουν και να ζήσουν στο Κολωνάκι, γεμίζοντας με τις γνωστές μπλε πινακίδες ηθικής απαγόρευσης στάθμευσης, τους δρόμους γύρω από την πλατεία, αποφάσισαν οι διαχειριστές του Δήμου Αθηναίων να “κλειδώσουν” άλλες 5,5 χιλιάδες θέσεις παρκαρίσματος.

Η προσχηματική δικαιολογία είναι “να μπει τάξη στο χάος της άναρχης στάθμευσης στην πόλη”. Ωστόσο σε πηγαδάκια συζητήσεων χωρίς προσχήματα, παραδέχονται οι περισσότεροι, πως η πραγματική αιτία είναι τα χρήματα. Υποτίθεται ότι τα χρήματα που θα εισπράξει ο Δήμος Αθηναίων (και άλλοι Δήμοι) θα διατεθούν “για τη μερική χρηματοδότηση δαπανών που έχουν να κάνουν με τη δημιουργία νέων χώρων στάθμευσης, τη συντήρηση του οδικού δικτύου, τη σήμανση, καθώς και τη βελτίωση των υπηρεσιών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς”.

Όπως γίνεται δηλαδή, και με τα διόδια. Μόνο που οι διαχειριστές του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας (ΤΕΟ) περί άλλων τυρβάζουν. Γι’ αυτό έχουμε τους χειρότερους εθνικούς δρόμους στην Ευρώπη. Συνεπώς ο στόχος είναι να αποκτήσουμε και τους χειρότερους δρόμους στην πόλη. Ανούσιος στόχος, διότι έχουμε ήδη τους χειρότερους δρόμους και εντός της πόλης.

Η άποψή μου είναι πως η προσχηματική δικαιολογία για βελτίωση των συνθηκών μετακίνησης και στάθμευσης είναι σαθρή. Κι αυτό αποδεικνύεται -μεταξύ άλλων- και από το γεγονός της ανυπαρξίας χρονοδιαγράμματος δέσμευσης για συγκεκριμένες παρεμβάσεις-βελτιώσεις. Οι δρόμοι ανήκουν στους φορολογούμενους πολίτες αυτής της χώρας. Αυτοί τους έχουν πληρώσει για να κατασκευαστούν, οι ίδιοι τους πληρώνουν και για να συντηρηθούν. Κι έρχονται τώρα οι διαχειριστές των Δήμων να ενοικιάσουν τους δρόμους αυτούς στους ιδιοκτήτες τους. Ο παραλογισμός είναι πολλές φορές, ο “φερετζές του ανίκανου”.

 

Γιάννης Ηλιάδης

Δημοκρατία...

Σκέφτηκα κάτι φοβερό!

Και τι μας νοιάζει εμάς θα μου πείτε;

Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε γιατί θα έπρεπε να μας νοιάζει όλους η κατάντια της «Δημοκρατίας» μας!

Χρειάστηκαν πολλά χρόνια, αιώνες, για να μην πούμε χιλιετηρίδες προκειμένου να λεμε σήμερα ότι έχουμε Δημοκρατία. Και αγώνες, και αίμα και επαναστάσεις.

Και σήμερα, λεμε, ότι τόσο στην χώρα μας όσο και στις άλλες χώρες που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «Δύση» και «Δυτικούς», έχουμε Δημοκρατία…

Ναι, μπορούμε να μιλάμε με μία σχετική ελευθερία. Ναι, γράφω αυτό το κείμενο τώρα και την ίδια στιγμή μπορούν να το διαβάσουν εκατοντάδες, χιλιάδες άνθρωποι. Ναι, έχουμε κοινοβούλιο και κάνουμε εκλογές και όλα τα καλά της Δημοκρατίας.

Και αποφασίζουμε ποιους θέλουμε να μας κυβερνήσουν. Βάσει των προγραμμάτων τους. Και αυτοί λύνουν τα προβλήματά μας βάσει της εντολής που τους έχουμε δώσει, φροντίζοντας για τα συμφέροντα του Λαού.

Προσοχή! Τα επόμενα δεν αφορούν μόνο στην Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι γενικότερο! Είναι παγκόσμιο!

Δώστε προσοχή να δείτε σε τι λούμπα έχουμε πέσει, σε τι φαρσοκωμωδία είμαστε πρωταγωνιστές και σε τι όνειρο ζούμε!

Έχουμε ανεργία, σωστά; Σωστά. Και προτείνεται από τους αντιπροσώπους μας σαν μέτρο αντιμετώπισης του προβλήματος η «ευέλικτη» μερική απασχόληση και το «ευέλικτο» ωράριο. Βρε πως δεν το χαμε σκεφτεί αυτό τόσο καιρό! ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ (ότι δηλαδή υπάρχει ανεργία), συμφωνούμε όμως με τους αντιπροσώπους μας στον τρόπο αντιμετώπισης;

Άλλο: Παιδεία. Η λύση που θέλει ο λαός (βάσει των αντιπρόσωπων μας πάντα) είναι τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια! Για να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί!

Κι άλλο: Τρομοκρατία! Είναι και της μόδας τα τελευταία χρόνια! Η λύση λοιπόν που έχουμε όλοι μας επιλέξει είναι να βάλουμε κάμερες που να μας παρακολουθούν τι κάνουμε οποιαδήποτε στιγμή (για να πιάσουμε και τους τρομοκράτες) και να εισβάλουμε στο Κράτος που μας ενοχλεί κάνοντάς το «Φως νερό τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις».

Και άλλο: Οικονομία. Η λύση είναι απλή! Μεγαλύτεροι ρυθμοί ανάπτυξης! Με αυτόν τον τρόπο, πέφτει ο πληθωρισμός, αυξάνει το ΑΕΠ και εντάξει, υπάρχουν και οι παράπλευρες απώλειες της λίίίίίγο μεγαλύτερης ανεργίας και του ανοίγματος της ψαλίδας πλούσιων – φτωχών! Και τι έγινε; Η Οικονομία όμως ανθεί!

Α! Και το περιβάλλον! Όλοι μας, είμαι σίγουρος, ότι συμφωνούμε ότι ας πάει να πνιγεί το περιβάλλον – αρκεί οι επιχειρήσεις μας να βγάζουν κέρδη! Αυτό δεν θέλει κι ο λαός;

Λοιπόν! Καταλάβετέ το! Οποιαδήποτε αλλαγή γίνεται από δω και στο εξής, θα είναι επαχθής αλλαγή για τα συμφέροντα του μέσου πολίτη! Και με την πλύση εγκεφάλου που μας κάνουν, θεωρούμε ότι οι άγιοι πατέρες του Έθνους και κάθε Έθνους πραγματικά σκέφτονται και στύβουν τα κεφάλια τους να βρουν λύση στα προβλήματά μας.

Ναι, τα αναφέρουν, ναι, τα γνωρίζουν αλλά η λύση που επιλέγουν είναι πάντα η χειρότερη δυνατή για τον Λαό, η καλύτερη δυνατή για αυτούς!

Με το φτωχό μου το μυαλό, λέω εγώ (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Έξω από το εκλογικό τμήμα του Αγίου Νικολάου Νεάπολης η συνηθισμένη σύνθεση εκλογικού σώματος περίμενε να ψηφίσει. Αδύνατα faux φρικιά που θα το έριχναν στον Βεργή, τετραμελείς οικογένειες ΠΑΣΟΚων με τους δύο γονείς να εργάζονται σε ΔΕΚΟ τριών γραμμάτων, υπέρβαρα ζευγάρια νεοδημοκρατών και η παραδοσιακή γιαγιά του ΚΚΕ πάνω στην οποία η οικογένεια είχε εναποθέσει την ελπίδα ότι ο Χαλβατζής θα αυξήσει το εκλογικό ποσοστό του από 8,7923 % σε 8,7924. Μέσα το εκλογικό τμήμα δεν είχε. Δεν είχε δικαστική αντιπρόσωπο, η οποία είχε εξαφανιστεί αφήνοντας πίσω της αναμνήσεις και ένα κινητό παλαιάς τεχνολογίας. Η Νότα, όπως έλεγαν τη θεά, είχε χαθεί και το νουνεχές εκλογικό σώμα περίμενε για 45 λεπτά την εμφάνισή της.

Ενας ημίχοντρος με μπλε κουστούμι, κίτρινη λαμέ γραβάτα και σουέντ παπούτσια με τις μύτες να φαλτσάρουν πάνω σε στυλ Πίτερ Παν βημάτιζε στο προαύλιο. Μιλούσε στο κινητό με το ύφος του στελέχους που ενημερώνει τον πρόεδρο Μπους ότι στη Βαγδάτη τα προβλήματα είναι υπό έλεγχο, αλλά η εστία της κρίσης έχει μεταφερθεί στον Αγιο Νικόλα. Είχα μια απορία. «Σε περίπτωση που η εκλογική αντιπρόσωπος βγήκε από το τμήμα για πιπί και ερωτεύτηκε τον αστυφύλακα της εισόδου και κλέφτηκαν, θα μείνουμε για πάντα εδώ να κοιτάμε το κινητό της;». Ο υπέρβαρος Πίτερ Παν μουρμούρισε κάτι σαν «δεν το προβλέπει ο εκλογικός νόμος», αλλά συνέχισε φωναχτά: «Δεν ξέρετε τι ζημιά μπορώ να της κάνω...».

Καμία. Το εκλογικό σώμα σκίστηκε σαν την Ερυθρά Θάλασσα μπροστά στη μαγκούρα του Μωυσή. Ανάμεσά του πέρασε μια αρκετά λεπτή και πολύ στραβωμένη φιγούρα. Η Νότα, η εκλογική αντιπρόσωπος, επέστρεφε στο εκλογικό τμήμα της. Δεν θεώρησε υποχρέωσή της να δώσει καμία εξήγηση. Δείχνοντας το ατσάλι από το οποίο ήταν φτιαγμένη, την έπεσε στον πρώτο που της διαμαρτυρήθηκε. «Τι φωνάζετε, κύριε μου; Τι πού ήμουν; Είχα βγει». Ο τσαμπουκάς της δικηγόρας έκανε το εκλογικό σώμα να σκάσει. Ο χοντρός προσπάθησε να διατηρήσει κάτι από το κύρος του. «Ξέρεις τι θα μπορούσα να της κάνω...». Η απειλή είχε περάσει στον αόριστο, το εκλογικό σώμα του Αγίου Νικόλα μπροστά στο μεγαλείο της Νότας έσκυψε το κεφάλι και ψήφισε σαν το πρόβατο. Με τη συνείδηση και τη βαθιά σκέψη που απαιτούν οι τέσσερις εξουσίες που το έχουν μονίμως γραμμένο.

Στον Αγιο Νικόλαο η δικαστική εξουσία αποδείκνυε ότι ο σεβασμός της στον νόμο τελείωνε στο «έτσι γουστάρω». Στην Ελλάδα, κόσμος και υποψήφιοι σε μια θαυμαστή αρμονία έδειχναν ότι ο μικρότερος λόγος για να διαλέξεις έναν υποψήφιο είναι αυτά που λέει. Τρεις χιλιάδες επτακόσια άτομα ψήφισαν Βεργή Δημοσθένη για δήμαρχο Αθηναίων. Τουλάχιστον αυτοί έκαναν την πλάκα τους. Τα εικοσιδύο χιλιάδες άτομα που ψήφισαν τον Χαλβατζή Σπυρίδωνα του Εμμανουήλ τι προεκλογικό μήνυμα πήραν και μπουμπούνισαν το ψηφοδέλτιο του στην κάλπη; Οτι αν βγει δήμαρχος αρχίζει μια περίοδος λαϊκών αγώνων; Οτι θα πολεμήσει την ανεργία και θα απαιτήσει την πληρωμή των χρεών του Δημοσίου στον Δήμο; Εβλεπες το στυλ του Χαλβατζή στην προεκλογική περίοδο και σκεφτόσουν ότι θα αλλάξει όνομα σε όλους του δρόμους: όσοι πηγαίνουν από Κηφισιά προς Φάληρο, θα λέγονται «Εθνικής Αντίστασης». Και όσοι πηγαίνουν από Πάρνηθα προς Υμηττό, θα λέγονται «Ηρώων Πολυτεχνείου». Μια χαρά αξιοπρεπής μοιάζει ο άνθρωπος, αλλά κρίνοντας στυλ και ντύσιμο καταλαβαίνεις ότι έχει τη Δόμνα Σαμίου για μουσική αβάν γκαρντ.

Τουλάχιστον όμως ο Χαλβατζής δεν έπαιζε στο προεκλογικό του περίπτερο τον ύμνο της CSKA Moskva. Αντίθετα με τον Παναγιώτη Φασούλα, ο οποίος ανέβηκε να πανηγυρίσει την εκλογή του υπό τους ήχους του ύμνου του Ολυμπιακού. Δέχομαι ότι όλοι με τα χρόνια αλλάζουμε. Να ξεκινήσεις όμως από ΚΝΕ και «Εμπρός της γης οι κολασμένοι» για να φτάσεις στο «Θρύλε των γηπέδων», πρέπει να παίρνεις τον τίτλο της Μάγιας Τσόκλη της πολιτικής. Από την άλλη, οι Πειραιώτες είχαν να διαλέξουν ανάμεσα σε υποψήφιους ενός ψηφοδελτίου γιγάντων της ανθρώπινης διανόησης. Μετά το «The dumb and the dumber» του Τζιμ Κάρεϊ, το «Τάσσαρος ή Τάκης» του ψηφοδελτίου του Χρήστου Αγραπίδη έβαλε σε τέτοιον προβληματισμό τους ψηφοφόρους του Πειραιά, που για να γλιτώσουν ψήφισαν τη Vicky Leandros του Φασούλα, η οποία αφού είπε ότι ο παππούς της λεγόταν Πρωτόπαπας, ήταν Πειραιώτης και έπαιζε στον Ολυμπιακό -τον θυμόσαστε τον Πρωτόπαπα. Τον Πρωτόπαπα, ρε, που έπαιζε στον Ολυμπιακό-, έδωσε την υπόσχεση στο εκλογικό σώμα του Πειραιά ότι αν εκλεγεί, θα έρχεται συχνά. Είναι απορίας άξιο πώς έστω και ένας Πειραιώτης αρνήθηκε την ψήφο του στην κόρη του Πρωτόπαπα (που έπαιζε στον Ολυμπιακό).

«Σε περιμένει πολλή δουλειά, Βούλα». «A lot of work is waiting for you, Voula». Τα λόγια του Γιώργου Παπανδρέου στη Βούλα Πατουλίδου μπροστά στην πλημμυρισμένη Χαλκιδική άγγιξαν βαθιά τα αισθήματα του εκλογικού σώματος: της Χαλκιδικής, το οποίο δεν κρατιόταν να δει τη Βούλα να δουλεύει, αλλά δεν μπορούσε επειδή δεν ήταν υποψήφια. Και της Θεσσαλονίκης, το οποίο δεν ήθελε να στερήσει τη Χαλκιδική από την πολύτιμη δουλειά που θα πρόσφερε η Βούλα αν τη μαύριζαν. Τουλάχιστον όμως η Βούλα μαυρίστηκε στον τίμιο αγώνα για καλό σκοπό: για να ψηφιστεί πανηγυρικά νομάρχης, ο άνθρωπος που είναι ο χαμένος κρίκος της εξέλιξης ανάμεσα στον άνθρωπο και την τηγανητή πατάτα. Από τον πρώτο πήρε την όψη, από τη δεύτερη τη σκέψη.

Ας πούμε ότι στο μέλλον γίνεται μια νέα δικτατορία στην Ελλάδα. Ας πούμε ότι κρατιέται μια επταετία, ανατρέπεται και ο Κώστας Καραμανλής με τη Νατάσα και τα δίδυμα (jymelles) επιστρέφουν από το Παρίσι. Οι πραξικοπηματίες συλλαμβάνονται, πηγαίνουν στο στρατοδικείο και ο ηγέτης τούς λέει: «Κάναμε το πραξικόπημα, διότι ανησυχήσαμε μετά την εκλογή του Ψωμιάδη». Πόσο πιστεύετε ότι πρέπει να τιμωρηθούν; Περισσότερο από το πρόστιμο που θα έτρωγαν, εάν παραβίαζαν πινακίδα «Stop». Εάν ναι, δεν νομίζετε ότι είστε παράλογα σκληροί;

Οι Γάλλοι ψηφίζουν Λεπέν, αλλά τουλάχιστον δεν τραγουδάει και έχουν και πρόβλημα με μερικά εκατομμύρια ξένους. Οι Σαλονικιοί τι πρόβλημα έχουν και ψηφίζουν Ψωμιάδη; Φοβούνται μήπως σηκώσει τη σημαία κι άλλος Αλβανός σε λύκειο; Γουστάρουν; Γι' αυτό κάναμε το Πολυτεχνείο. Για να μπορούν να κάνουν τα γούστα τους. Αλλά τόσο πολύ πια; Ψωμιάδη, Παπαγεωργόπουλο και δυνατό Καρατζαφέρη; Δέχομαι ότι ο ΠΑΟΚ έχει προβλήματα και ότι ένα μήνυμα έπρεπε να σταλεί στα αθηναϊκά κέντρα εξουσίας. Αν όμως τα προβλήματα δεν λυθούν, ποιο θα είναι το επόμενο μήνυμα; Θα ψηφίζουν καρέκλες φερ φορζέ;

«Κύριε Πανούτσο, όταν πείσουμε τον κύριο Λαφαζάνη να σηκωθεί, μπορείτε να μπείτε και εσείς να μιλήσετε. Ρένα, πες στον κύριο Λαφαζάνη να σηκωθεί. Γιατί ο κύριος Λαφαζάνης δεν σηκώνεται;». Ελα ντε... Πάντα οι προβληματισμοί που περιέχουν το «σηκώνεται» είναι τραυματικοί. Είχα κάθε καλή διάθεση να δώσω χρόνο στον Λαφαζάνη -και ό,τι άλλο- να σηκωθεί. Μόνο που η τηλεόραση χρειάζεται μούρες. Ο Λαφαζάνης σηκώθηκε, έφυγε και μπήκα στο πλατό, μη έχοντας τίποτα σημαντικότερο να πω από την περιστασιακή ατάκα.

Υπήρχε μια ονειρεμένη εποχή που οι ηθοποιοί μιλούσαν για ηθοποιία, οι πολιτικοί για πολιτική και οι αθλητικοί για αθλητικά. Ηταν η εποχή που το «δουλεύω στην τηλεόραση» σήμαινε μια δουλειά. Σήμερα το «δουλεύω στην τηλεόραση» σημαίνει ότι «επειδή η μούρη μου είναι γνωστή, μπορώ να έχω άποψη από το γιατί πέφτουν τα Σινούκ, μέχρι αν φέτος θα φορεθεί το βουάλ». Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε ένα άρτια ενημερωμένο εκλογικό σώμα γύρω από το αν ο Σπυρόπουλος έχει βάλει κιλά, το οποίο όμως δεν έχει ιδέα ποια διαφορά (όχι την προφανή) έχει η Γεννηματά από τον Ντινόπουλο.

Δεν είμαι άνθρωπος που λέει «όχι» στο να παρακολουθήσει έναν καλό καυγά. Από την άλλη, αν είχα να διαλέξω ανάμεσα σε δύο εργολάβους για να μου χτίσουν το σπίτι, δεν θα τους έβαζα να πλακωθούν στις μάπες σαν τεστ. Στο προεκλογικό debate του ΑΝΤ1 το μόνο που είχα μάθει είναι ότι ο Κακλαμάνης παίρνει μαζί του τα χαρτιά που δείχνουν πού υπάρχει πράσινο στην Αθήνα, ο Σκανδαλίδης τα αφήνει σπίτι, ο Τσίπρας θέλει να κάνει τόσο νεανικά πράγματα που δεν με ενδιαφέρουν και ο Χαλβατζής τόσο γερουλέ που δεν θα ενδιέφεραν ούτε τον πατέρα μου. Με περίπου 100 μούρες πολιτικών, καλλιτεχνών και δημοσιογράφων να παρελαύνουν από το πλατό του Mega και τον ίδιο αριθμό (όλοι πηγαίνουν παντού) να περνάει από κάθε μεγάλο κανάλι, πέστε μου τι μάθατε περισσότερο από το αν παρακολουθούσατε ξερά τα αποτελέσματα, όπως έκαναν οι άνθρωποι πριν 30 χρόνια. Και αυτά που μάθατε, να μου στείλετε το κουτάκι από σπίρτα όπου τα σημειώσατε. Θα μείνει και χώρος.

Γιατί ανθεί η διαφθορά

Γιατί ανθεί η διαφθορά

του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΙΝΟΥ από το ΒΗΜΑ

Ανώτερος κρατικός λειτουργός μού αφηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία: ένας διευθυντής δημόσιας υπηρεσίας συνελήφθη επ' αυτοφώρω να εισπράττει προσημειωμένα χαρτονομίσματα σεβαστού ποσού από εκβιαζόμενο από αυτόν πολίτη. Το αδίκημα θεωρήθηκε δωροδοκία, ο δημόσιος υπάλληλος ετέθη εκτός υπηρεσίας, παραπέμφθηκε στο πειθαρχικό και ασκήθηκε και ποινική δίωξη εναντίον του. Το αδίκημα διαπράχθηκε πριν από έξι χρόνια κατά τη διαδρομή των οποίων το πειθαρχικό συμβούλιο ανέβαλε την απόφασή του αναμένοντας την κρίση του ποινικού δικαστηρίου. Το ποινικό δικαστήριο αποδεχόμενο νομοτύπως την αξιοποίηση των νομικών παραθύρων από τον συνήγορο του κατηγορουμένου, ανέβαλε κατ' επανάληψιν την εκδίκαση της υπόθεσης ωσότου παρήλθε η πενταετία. Ετσι, το αδίκημα παρεγράφη, ο εκβιαστής - δωρολήπτης έπαυσε να θεωρείται εγκληματίας, το πειθαρχικό τον απήλλαξε αφού δεν υπήρχε πια αδίκημα λόγω παραγραφής. Και το μπουμπούκι αυτό της δημόσιας διοίκησης απαίτησε: να επανέλθει στη θέση του από την οποία είχε παυθεί, να του καταβληθούν αναδρομικά οι μισθοί πέντε ετών, να επαυξηθούν με τόκο υπερημερίας και να τύχει και των αυτομάτων προαγωγών λόγω αρχαιότητάς του με τις αντίστοιχες υψηλότερες αποδοχές. Ο ανώτατος κρατικός λειτουργός που τον είχε παραπέμψει στη Δικαιοσύνη αρνήθηκε να επαναπροσλάβει στην υπηρεσία του έναν καταχραστή, αλλά τόσο οι δικηγόροι του εξαγνισθέντος λόγω παραγραφής όσο και οι συνάδελφοί του συνδικαλιστές επικαλούμενοι τη βολική για τους παλιάνθρωπους νομοθεσία μας και την επίμεμπτη άρνηση των δικαστών να τον δικάσουν και καταδικάσουν απαίτησαν τη δικαίωσή του. Ο ανώτατος κρατικός λειτουργός αρνήθηκε να υποκύψει και δήλωσε ότι προτιμά να καθήσει ο ίδιος στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Και η κατάληξη: ο αρνούμενος να ενδώσει προϊστάμενος απομακρύνθηκε από τη θέση του και ο διεφθαρμένος υπάλληλος επανήλθε στην υπηρεσία εν δόξη και τιμή για να συνεχίσει τους εκβιασμούς και την κατάχρηση του δημοσίου χρήματος με την άδεια του λαμπρού νομικού μας πολιτισμού που αφήνει ατιμώρητους τους παλιάνθρωπους και αποβάλλει τους έντιμους.

Νομίζω ότι η ιστορία αυτή απεικονίζει σε μικρογραφία το άγος της διαφθοράς, που τις τελευταίες δεκαετίες έχει αναδείξει τη χώρα μας διεθνή πρωταθλητή και τείνει να πνίξει στα δυσώδη λύματά του την ελληνική κοινωνία και το πολιτικό μας σύστημα.
Διότι, όπως προκύπτει από τα ανωτέρω, η σχετική ποινική νομοθεσία που διόλου αθώα χαρακτηρίζει πλημμέλημα τη δωροδοκία, σε συνδυασμό με τη σύντομη (πενταετή) παραγραφή, παρέχει την ευχέρεια σε αδίστακτους δικηγόρους και ανάξιους ή ανίκανους δικαστές είτε να μην καταδικάζουν είτε να επιβάλλουν ασήμαντες ποινές, που και αυτές εξαγοράζονται άνετα χάρη στην ασυνάρτητη, αντιφατική ή φαύλη σχετική νομοθεσία. Αλλωστε από τους καταχραστές και εκβιαστές δεν κατάσχονται τα προϊόντα του εγκλήματος, δηλαδή τα περιουσιακά στοιχεία που αποκτήθηκαν με παράνομα μέσα από τους δημόσιους λειτουργούς.
Η νομοθεσία μας, διάτρητη από νομικά παράθυρα που διευκολύνουν τα εγκλήματα και τα αφήνουν ουσιαστικά ατιμώρητα, ενθαρρύνει αντί να αποτρέπει τη διαφθορά. Ταυτόχρονα το κακώς νοούμενο πνεύμα της συναδελφικής αλληλεγγύης προς τους αποκαλυπτόμενους ενόχους έχει αναδείξει την πειθαρχική διαδικασία σε λευκαντήριο παλιανθρώπων, αφού αθωώνει το 90% των παραπεμπόμενων διεφθαρμένων δημοσίων υπαλλήλων. Αλλά και αυτές τις ολιγάριθμες καταδικαστικές αποφάσεις των πειθαρχικών συμβουλίων κατά κανόνα τις ακυρώνουν τα διοικητικά δικαστήρια για διάφορες νομικές ατέλειες, οι οποίες σκόπιμα μάλλον παρεισφρέουν.

Και έτσι η διαφθορά ανενόχλητη ζει και βασιλεύει. Η μηδενική ανοχή προϋποθέτει και κατάργηση της νομοθεσίας που εξασφαλίζει την ατιμωρησία.

Το ΒΗΜΑ, 24/09/2006 , Σελ.: B56

Που είναι η αλήθεια; Οέο;

Διαβάζω και ακούω με ιδιαίτερη αγανάκτηση τα νέα για τις δηλώσεις του Πάπα περί Μουσουλμανικής παράδοσης επιθετικότητας, Ιερού πολέμου κτλ. και αντιδράσεων των Μουσουλμάνων. Ξέρετε, αυτές οι μαυροφορεμένες μεσήλικες Μουσουλμάνες που κρατάνε το Κοράνι με τα δυό τους χέρια πάνω από το κεφάλι τους και βρίζουν στην ακατάληπτη γλώσσα τους. Αλλά και των τσούρμων άπλητων ανδρών που βρίζουν όλοι εν χορώ και πλησιάζουν την κάμερα στους 10 πόντους και αρχινάνε τις κατάρες κατά των Χριστιανών.

Δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκος. Αλλά με εκνευρίζει πολύ περισσότερο η συνέχεια της ιστορίας. Ο Πάπας υποχωρεί, ζητά -σχεδόν- συγνώμη, καλεί τους πρεσβευτές των επίμαχων χωρών και τους δίνει εξηγήσεις, κάνει δηλώσει ότι παραξηγήθηκαν τα λόγια του και τα λοιπά... Και οι άλλοι, ανυποχώρητοι! "Δεν δεχόμαστε την συγνώμη των Απίστων! Να ανακαλέσει!" "Μα... ανακάλεσε!" "Ξανά!"

Για καθήστε βρε παιδιά. Τι είπε ο άνθρωπος; Ψέματα; Τους δίδυμους Πύργους Βουδιστές ή Σιντοιστές τους έριξαν;
Μήπως ζώνονται με εκρηκτικά οι Ζωροάστρες και πάνε στην αγορά του Τελ Αβίβ;
Μουσουλάνοι δεν είναι αυτοί; Αλήθεια δεν είναι όλα αυτά; Δεν αναφέρεται η Τζιχάντ μέσα στο Κοράνι;

Γιατί λέγοντας την αλήθεια μετά πρέπει να απολογείσαι; Τι θα πρέπει δηλαδή να κάνουμε; Να σκύψουμε κιόλας να μας τον ακουμπήσουνε οι Μουσουλμάνοι;

Και δεν μιλώ σαν Χριστιανός αυτή την στιγμή, ούτε υπερασπίζομαι τον Πάπα. Μακριά από μένα αυτό το προνόμιο. Μιλώ περισσότερο σαν Δυτικός και σαν Έλληνας.

Στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια, δεν υπήρχε "politically correct" και διπλωματία.

Έλεγε ο Αχιλλέας: "Έκτορα, έτσι και σε βρώ μπροστά μου, θα σου πιώ το αίμα και θα δώσω το πτώμα σου στα όρνια!"

Έλεγε ο Μενέλαος στον Αντίλοχο, στους αγώνες προς τιμήν του Πάτροκλου: "Με έκλεισες με το άρμα, για αυτό με πέρασες. Έκλεψες!", Και ο Αντίλοχος παραδεχόταν: "Με περνάς στην ηλικία και στην σωφροσύνη. Έχεις δίκιο, είμαι νέος, παρασύρθηκα. Πάρε το βραβείο και δέξου την συγνώμη μου".

Σταράτα πράγματα. Αντιθέτως, σήμερα παρακολουθούμε το θέατρο του παραλόγου! Εμ έχουμε δίκιο, εμ ζητάμε και συγνώμη από πάνω. Αυτός ο φανατισμός πρέπει να σταματήσει. Αυτή η ιστορία με τους μουλάδες και τους προφήτες και όλους όσους εκμεταλλεύονται τον αμόρφωτο λαό ΠΡΕΠΕΙ να σταματήσει. Και αυτό δεν θα γίνει φυσικά με την πολιτική κατευνασμού και τις συγνώμες.


Άσχετο φυσικά και με τα εγκλήματα των Αμερικάνων που έχουν, μέχρι τώρα, μετατρέψει δύο χώρες σε "φως νερό τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις". Εκεί να δεις πολιτική κατευνασμού από τους υπόλοιπους Δυτικούς...

Αλλά αυτό είναι ένα θέμα ενός άλλου post...

Μίκης, Χωρίς Σχόλια...

Αντιγράφω από το flash.gr:

Η ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στους Δελφούς (1.7.2006)

Πολλά τα δεινά
κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει

(Σοφοκλέους «Αντιγόνη»)

Οφείλω να ομολογήσω ότι δέχθηκα με μεγάλη δυσκολία να μιλήσω σ' αυτή την τόσο σημαντική σύνοδο και μπροστά σε τόσο επίσημα πρόσωπα, γιατί αντίθετα απ' ό,τι συνηθίζεται σ' αυτές τις περιπτώσεις, δεν θα μπορέσω να πω λόγια αισιόδοξα ούτε να διατυπώσω σκέψεις και προτάσεις θετικές. Κι αυτό γιατί κατέχομαι από βαθιά απαισιοδοξία για το μέλλον. Έπαψα πια να πιστεύω. Όμως επειδή σκέφτομαι ότι αυτό μπορεί να σας φανεί ωφέλιμο, αποφάσισα να προσθέσω μια φάλτσα νότα σ' αυτή την ομόθυμη και μεγαλοπρεπή συμφωνία που είμαι βέβαιος ότι θα χαρακτηρίζει τις ομιλίες που θα ακουστούν.

Έως χθες ακόμα ακολουθώντας το γενικό ρεύμα πίστευα κι εγώ ότι η Βία και ο Πόλεμος έχουν ως βασικές αιτίες οικονομικά συμφέροντα, θρησκευτικούς και εθνικούς φανατισμούς και άλλα παρόμοια.

Σήμερα πια είμαι βέβαιος ότι όλα αυτά στο βάθος δεν είναι παρά προσχήματα και ότι η βασική αιτία απ' όπου ξεκινά η δίψα για κατάκτηση και αίμα, βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο. Με μια συμπληρωματική παρατήρηση: Ότι δηλαδή η αγριότητα αυξάνει όσο ο άνθρωπος γίνεται περισσότερο πολιτισμένος. Που σημαίνει ότι ο λεγόμενος πολιτισμός είναι ένα απλό ένδυμα για να σκεπάζει και να κρύβει τον αληθινό εαυτό μας, που παραμένει μέσα απ' τους αιώνες το ίδιο άγριος και τερατώδης.

Και για να γίνω περισσότερο κατανοητός, σας καλώ να συγκρίνουμε τις αγριότητες των άλλοτε αγρίων μ' αυτές των προχθεσινών, των χθεσινών και των σημερινών δήθεν πολιτισμένων. Υπάρχει άραγε μέσα σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, αγριότητα που να ξεπερνά τις θηριωδίες του Ναζισμού; Και όμως την εποχή εκείνη η Γερμανία συγκαταλεγόταν ανάμεσα στα πλέον πολιτισμένα έθνη της εποχής. Με υψηλό επίπεδο μόρφωσης, πολιτισμού, κοινωνικής οργάνωσης, με χιλιάδες επιστήμονες, καλλιτέχνες, διανοούμενους, υπήρξε πρότυπο ανεπτυγμένης ανθρώπινης κοινωνίας. Και όμως απ' τη μια μέρα στην άλλη είδαμε τα εκατομμύρια αυτών των πολιτισμένων να ξεπερνούν σε βία και σε αγριότητα όλους τους άγριους όλων των εποχών, από την εποχή του Νεάντερνταλ, του Αττίλα, των Σταυροφόρων, των Κονκεστατόρ μέχρι των αγίων της Ιερής Εξέτασης.

Η εξήγηση-δικαιολογία υπήρξε ότι έπεσαν θύματα ενός παρανοϊκού. Όμως κι αυτός καυχιόταν ότι κάθε πρωί βουρτσίζει τα νύχια του, ότι είναι χορτοφάγος κι ότι λατρεύει τον Βάγκνερ. Δεν έχανε ούτε ένα Φεστιβάλ στο Μπαϋρόϊτ, όπου μάλιστα εφιλοξενείτο στο σπίτι του Βάγκνερ. Μήπως όμως και οι συμπατριώτες του δεν ήσαν ένθερμοι οπαδοί της κλασσικής μουσικής, σε σημείο που να σχηματίζουν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως μικρές συμφωνικές ορχήστρες από κρατούμενους, για να συνοδεύουν τους μελλοθάνατους στους τόπους θανατώσεων, όπως στην κρεμάλα, στον αποκεφαλισμό με τσεκούρι και -το πιο συνηθισμένο- στους θαλάμους αερίων;

Κι ας μη βαυκαλιζόμαστε ότι όλα αυτά τα έκαναν δήθεν μόνο τα Ες-Ες και η Γκεστάπο. Έζησα τη φρίκη εκείνης της εποχής και γνώρισα τα υπόγεια της Γκεστάπο, όπου ήσαν τακτοποιημένα τα όργανα των βασανισμών με γερμανική ακρίβεια και μπορώ να πω με λύπη -γιατί δεν θα ήθελα να στενοχωρήσω τους σύγχρονους Γερμανούς που ειλικρινά τους εκτιμώ- ότι για να γίνουν όλα αυτά, ήταν αναγκαία η συμμετοχή πολλών εκατομμυρίων πρώην πολιτισμένων και νυν αγρίων ανθρώπων, που αντλούσαν ηδονή από τον πόνο των άλλων και διψούσαν για αίμα πολύ περισσότερο και από τα άγρια θηρία της ζούγκλας.

Κι όμως σήμερα είμαι βέβαιος ότι δεν φταινε αυτοί. Ή μάλλον φταινε, όπως όλοι μας, γιατί γεννήθηκαν άνθρωποι και ως άνθρωποι κληρονόμησαν αυτή τη σχιζοφρένεια που φαίνεται ότι μας χαρακτηρίζει, δηλαδή από τη μια ο χαρακτήρας μας να μας οδηγεί προς τις κορυφές του πνεύματος και την αναζήτηση της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Ειρήνης κι από την άλλη αυτός ο ίδιος χαρακτήρας να μας μεταβάλλει από τη μια στιγμή στην άλλη σε άγρια θηρία.

Αυτό το φαινόμενο της πολιτισμένης Γερμανίας το έχουμε φυσικά δει και σε μια σειρά εξ ίσου πολιτισμένες χώρες όπως η Αρχαία Αθήνα, η Ρώμη, η Αγγλία, η Ισπανία, η Γαλλία και τόσες άλλες, όπου -για να μείνω στη χώρα μου- οι Αθηναίοι απ' τη μια μεριά έχτιζαν τους Παρθενώνες και την ίδια στιγμή έσφαζαν σαν άγρια ζώα όλους τους άρρενες κατοίκους της Μήλου για παραδειγματισμό.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Και σας ρωτώ: Υπάρχει άραγε λαός με υψηλότερο επίπεδο ζωής από τις ΗΠΑ, με τα εκατομμύρια επιστήμονες, διανοούμενους, τεχνοκράτες, βιομηχάνους, τραπεζίτες κλπ. που όλοι μαζί να συνιστούν μια κοινωνία-πρότυπο ανάπτυξης και πολιτισμού; Με δυο λόγια ένας λαός που να τα έχει όλα και που συγχρόνως να διαθέτει τόση δύναμη και τόσο πλούτο, ώστε με μια και μόνη απόφαση να μπορεί να μεταβάλλει την ανθρωπότητα σε παράδεισο ή σε κόλαση; Τι θα στοίχιζε άραγε στην Αμερική να πλημμυρίσει με αγαθά την πεινασμένη Αφρική κατά κύριο λόγο και στη συνέχεια τους λαούς που υποφέρουν στη Λατινική Αμερική και στην Ασία; Και πρώτα και κύρια τα παιδιά που πεθαίνουν σαν μύγες από τις αρρώστιες και την πείνα; Και δεν μιλάω για φιλανθρωπία, που κι αυτό θα μπορούσε να γίνει, αλλά για μπίζνες, για επενδύσεις κεφαλαίων και για μια καλώς εννοούμενη οικονομική εκμετάλλευση. Αναφέρομαι σε μια εντελώς λογική και συμφέρουσα επιλογή. Σε μια βιομηχανία και σε ένα εμπόριο Ειρήνης, που είναι βέβαιο ότι θα έχει κέρδη σημαντικά, ενώ παράλληλα θα σκορπίζει στον κόσμο την ευτυχία.

Το ίδιο φυσικά ισχύει για τα πλούσια κράτη της Ευρώπης και ειδικά γι? αυτά που στηρίζουν ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής τους ανάπτυξης και ευεξίας στην πολεμική βιομηχανία.

Μας λενε ότι από την πώληση των όπλων τα κέρδη είναι πιο άμεσα και πιο σημαντικά. Ας το δεχτώ. Σκέφτηκαν όμως ποτέ όλα αυτά τα Κράτη - Έμποροί όπλων την περίπτωση μετατροπής της βιομηχανίας του Πολέμου σε βιομηχανία της Ειρήνης; Μπορεί τα κέρδη να μην είναι τόσο άμεσα και τόσο μεγάλα, όμως δεν σκέφτονται ότι με τον τρόπο αυτόν θα σώσουν εκατοντάδες εκατομμύρια συνανθρώπους μας από την υπανάπτυξη, την πείνα και τον θάνατο;

Και γιατί τάχα όλοι αυτοί οι σημερινοί πλούσιοι και πολιτισμένοι λαοί με επί κεφαλής τις ΗΠΑ δεν έκαναν τον κόπο ούτε καν να σκεφτούν το ενδεχόμενο μιας βιομηχανίας και ενός εμπορίου Ειρήνης; Είναι απλώς ένας οικονομικός υπολογισμός ή κάτι βαθύτερο; Μήπως δηλαδή το να έχεις πολεμική βιομηχανία, σημαίνει πέραν του οικονομικού κέρδους, ότι είσαι σε θέση να παράγεις βία και κυρίως να συντηρείς κολοσσιαίες δυνάμεις πολεμικής καταστροφής; Άρα μ' αυτόν τον τρόπο να ανήκεις στο κλαμπ των σαρκοφάγων, των δυνατών και των αγρίων; Να είσαι δηλαδή πιο κοντά στα άγρια ένστικτα, αυτά που χαρίζουν πιο μεγάλη, ως φαίνεται, ηδονή σ' αυτούς που μπορούν να τα κατέχουν, απ' ό,τι η πνευματική ακτινοβολία και η ανθρώπινη πλευρά μας που θεωρεί τον άνθρωπο δημιουργό ζωής και όχι όργανο θανάτου;

Την ώρα που σε απ? ευθείας μετάδοση η ανθρωπότητα κρατώντας την αναπνοή της έβλεπε τους βιβλικούς βομβαρδισμούς της Βαγδάτης από την αμερικανική αεροπορία, ο κ. Ράμσφελντ, υπουργός αμύνης, αναφώνησε ευτυχής: «Να ένα υπέροχο θέαμα!», ως άλλος Νέρων. Κι εγώ, μια ασήμαντη κουκίδα μέσα στην άμμο των ασήμαντων ανθρώπων, χαρακτήρισα δημοσίως τον κ. Μπους ως ένα νέο Χίτλερ. Βέβαια η σύγκριση δεν ήταν επιτυχής, από την άποψη ότι ο Πρόεδρος Μπους συμβολίζει απλώς την κορυφή μιας τερατώδους βιομηχανίας θανάτου, που μέσα σε δυο χρόνια μετέβαλε μια χώρα σε σωρούς ερειπίων.

Να λοιπόν που εξήντα χρόνια μετά τον Δαίμονα Χίτλερ που μέσα σε τέσσερα χρόνια είχε την ευχαρίστηση να εξοντώσει 80 εκατομμύρια ανθρώπους, από τα οποία τα τριάντα και πλέον με βασανιστικό τρόπο, ξαναέρχεται στο προσκήνιο της ανθρωπότητας ένας νέος Δαίμονας του Πολέμου, απ' τη μια μεριά σκορπίζοντας τον θάνατο κι από την άλλη προσφέροντας σε εκατομμύρια ένστολους συμπατριώτες του την γνωστή μας πρωτόγονη ηδονή και βοηθώντας τους να βγάλουν στην επιφάνεια την θηριώδη πλευρά του εαυτού τους. Όλους αυτούς που αντλούν κτηνώδη ευχαρίστηση βλέποντας να σωριάζονται σε ερείπια πόλεις ολόκληρες και να φαντάζονται τα γυναικόπαιδα να βρίσκουν φριχτό θάνατο μέσα στις φλόγες και τα ερείπια. Είτε βλέποντας τις βιντεοκασέτες με τους βασανιστές γυμνών ανθρώπων που τους σέρνουν με λουράκια σαν σκυλιά πολιτισμένες κοπελίτσες, που όπως μαθαίνω, υπήρξαν ακόμα και Καθηγήτριες Πανεπιστημίων.

Να λοιπόν που μια ακόμα πολιτισμένη χώρα και ένας πολιτισμένος λαός μεταβάλλεται σε αγρίους που αντλούν ηδονή από τον πόνο των άλλων, διψούν για αίμα και χαίρονται για την κτηνωδία τους. Και μη μου πείτε ότι κι αυτοί είναι θύματα προπαγάνδας. Είναι απλώς άνθρωποι, όπως εγώ κι εσείς, μόνο που τους δόθηκε η ευκαιρία να βγάλουν στην επιφάνεια τον αιώνιο, όπως φαίνεται, εαυτό μας, που παραμένει το αγριότερο θηρίο απ? όσα ο καλός Θεός έπλασε στη φύση.

Ίσως μια ελπίδα για το μέλλον του ανθρώπου να είναι ακριβώς αυτή η διαπίστωση που έκανα πιο πριν. Δηλαδή να αποφευχθεί να δίνονται τέτοιες ευκαιρίες στον άνθρωπο, ώστε τα άγρια ένστικτα να μην μπορούν να θριαμβεύσουν επάνω στο Καλό.

Από την μελέτη της ιστορίας έχει αποδειχθεί ότι βασική αιτία του Κακού είναι η υπερσυγκέντρωση δύναμης. Και θα ΄λεγα ότι βρίσκω φυσικό να βλέπουμε σήμερα αυτά τα φαινόμενα βίας, αν σκεφτούμε την τεράστια δύναμη καταστροφής που έχουν συσσωρεύσει σήμερα οι ΗΠΑ. Έτσι θα έλεγα ότι είναι αιχμάλωτοι της ίδιας τους της δύναμης.

Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό και να καταγγελθεί ότι κάθε Κράτος που διατηρεί πολεμικές βιομηχανίες και ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις είναι δυνάμει υποψήφιο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως έγινε στο παρελθόν και όπως γίνεται και σήμερα, ανεξάρτητα από τις δικαιολογίες που θα προβληθούν για να στηριχτούν οι απεχθείς του πράξεις.

Και ίσως το πιο εγκληματικό απ' όλα να είναι το γεγονός ότι με την προβολή της κτηνώδους δυνάμεως στο εσωτερικό της χώρας συμβάλλει ώστε οι απλοί άνθρωποι να μεταβάλλονται σε ανθρώπινα κτήνη, μιας και όπως είδαμε, η ανθρώπινη σχιζοφρένεια χωρίζει μέσα μας το Κακό από το Καλό μόνο με μια λεπτή κλωστή. Πράγματι όπως έχει αποδειχθεί, είναι εκπληκτικό το πόσο γρήγορα ο άνθρωπος μεταβάλλεται σε κτήνος εάν αλλάξουν οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζει.

Είναι επομένως ανώφελο και αντιρεαλιστικό να μιλάμε για διεθνή Ειρήνη και ίσα δικαιώματα μεταξύ των λαών, όταν υπάρχουν Έθνη που εξακολουθούν να παράγουν μαζικά μέσα καταστροφής.

Το γεγονός αυτό σε σχέση με τον πραγματικό χαρακτήρα του ανθρώπου και το κύριο χαρακτηριστικό του, δηλαδή τον γενετικό χαρακτήρα της σχιζοφρένειας που τον ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα ζώα της γης, συντείνει ώστε μέσα στο εσωτερικό των χωρών που διαθέτουν πολεμική υπεροχή να καλλιεργούνται συστηματικά τα ένστικτα της υπεροχής και της αλαζονείας, που γρήγορα μπορούν να εξελιχθούν σε ομαδική δίψα για βία και για αίμα.

Κι αυτός ο κίνδυνος σήμερα όπως και χτες προέρχεται αποκλειστικά από τις θεωρούμενες πολιτισμένες χώρες με επί κεφαλής την μοναδική υπερδύναμη που δίνει και το παράδειγμα.

Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι θεωρώ ότι έχει προ πολλού αλλάξει το νόημα του Πολιτισμού. Ειδικά μετά τους Ναζί και τους αμέτρητους πολέμους που ακολούθησαν πάντοτε από τους λεγόμενους «πολιτισμένους» εναντίον των «υπανάπτυκτων», των φτωχών και των «απολίτιστων», είναι φανερό πια ότι ο αληθινός ανθρώπινος πολιτισμός θα πρέπει να προσμετράται μόνο με τα μέτρα της Ειρήνης, της Ανοχής και της Αλληλεγγύης μέσα σε κάθε κοινωνία και σε κάθε λαό. Εκεί που μπορεί να ανθίσει η ευγένεια, η καλοσύνη και κυρίως η αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους.

Ξέρω ότι αναφέρομαι πια σε μια Ουτοπία από την οποία συνεχώς απομακρυνόμαστε. Αντιθέτως βλέπω τις δυνάμεις του Κακού, που για μένα ανήκουν στο αντίθετο στρατόπεδο από κείνους που μνημονεύει ο κύριος Μπους, δηλαδή στο δικό του και των συμμάχων του, καθώς θα διψούν όλο και για μεγαλύτερες καταστροφές, όλο και για περισσότερο πόνο και αίμα, θα οδηγηθούν μια μέρα αναπόφευκτα στη χρήση της απόλυτης καταστροφής και του απόλυτου πόνου που είναι η Ατομική Βόμβα.

Αυτό είναι κάτι που κατά την γνώμη μου αποζητεί ο Άνθρωπος - Κτήνος που έχουμε μέσα μας, μιας και δεν υπάρχει ανώτατη ηδονή για το Κακό από την αυτοκαταστροφή του.

Ήδη από τον λεγόμενο «Δυτικό πολιτισμό» έχει ξεκινήσει και γιγαντώνεται καθημερινά ένα αληθινό τσουνάμι υποκουλτούρας που αποκτηνώνει μεθοδικά τον άνθρωπο.

Εάν δεν καταφέρετε να χτυπήσετε το Κακό στην ρίζα του, εάν δεν μεταβάλετε τις βιομηχανίες Πολέμου σε βιομηχανίες Ειρήνης, εάν δεν καταργηθούν όλοι οι επιθετικοί στρατοί, τότε η υπόθεση για την άλλη πλευρά του ανθρώπου, την ανθρώπινη, την πραγματικά πολιτισμένη, αυτή που διψά για Αγάπη και για Ειρήνη, είναι για πάντα χαμένη.

Σήμερα οι λέξεις «Ελευθερία», «Δημοκρατία», «Ανθρώπινα Δικαιώματα», «Αλληλεγγύη» έχουν προ πολλού χάσει τη σημασία τους. Σήμερα η συνύπαρξη των Λαών-προβάτων με τα Κράτη-θηρία κάτω από την ίδια στέγη όπως είναι ο ΟΗΕ έχει καταντήσει τραγική φάρσα για τους αδύνατους της γης. Μπροστά σ' αυτό το αδιέξοδο βλέπω μόνο δυο λύσεις: Είτε να πάμε στο βάθος της αιτίας του Κακού και να το χτυπήσουμε με τη θέληση και τη συνεργασία των δυνατών είτε οι αδύνατοι να ψάξουν να βρουν άλλους τρόπους άμυνας στηριζόμενοι αποκλειστικά στις δικές τους δυνάμεις και βασικά στα εκατοντάδες εκατομμύρια των αδυνάτων και μελλοντικών θυμάτων, που όμως συντονισμένα έχουν κάποιες πιθανότητες να αντισταθούν νικηφόρα.

Η συνύπαρξη αυτών των δύο αντίθετων κόσμων είμαι βέβαιος ότι μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια προς το Χάος με τον θρίαμβο του Απάνθρωπου πάνω στον Άνθρωπο.

Αυτή δυστυχώς είναι η πεποίθησή μου.

Σας ευχαριστώ.

ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ

Το έλαβα σήμερα.

Εγώ το πιστεύω, αλλά επειδή δεν έχω πρόσβαση σε στοιχεία για να το διασταυρώσω, σβήνω τα ονόματα.

Είναι ΓΝΩΣΤΑ, ΠΟΛΥ ΓΝΩΣΤΑ τα ονόματα, κι αν ισχύουν όλα αυτά κάτι πάει στραβά στο βασίλειο της Δανιμαρκίας…

 

Ποια είναι η τύχη ενός ανθρώπου που αρνήθηκε να υπηρετήσει την θητεία του στη χώρα καταγωγής του, όπου και διαμένει, επειδή έχει αποκτήσει ξένη (Κολομβιανή) υπηκοότητα;

1.. Απελαύνεται από την χώρα.
2.. Φυλακίζεται.
3.. Του στερούνται τα πολιτικά του δικαιώματα.
4.. Πληρώνει βαρύ χρηματικό πρόστιμο.
5.. Πληρώνει 14.000 δρχ. και γίνεται στη χώρα αυτή, Πρόεδρος Τμήματος Οικονομικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Υπουργός Αναπληρωτής Εθνικής Οικονομίας (1982-1985), Διοικητής Εμπορικής Τράπεζας (1981-1982), Πρόεδρος Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας (1979-1981), διευθυντής του διεθνούς αερολιμένα Αθηνών(2001 έως σήμερα)

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΣΟΦΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΚΔΟΧΗ!
Το όνομα αυτού Κώστας ΧΧΧΧΧΧΧΧ

Ποια είναι η τύχη ενός ανθρώπου που αρνήθηκε να υπηρετήσει την θητεία του στη χώρα καταγωγής;

1.. Στιγματίζεται ως φυγόστρατος.
2.. Δεν του επιτρέπεται να εργαστεί στο δημόσιο.
3.. Δεν του επιτρέπεται η κατοχή όπλου.
4.. Πληρώνει για να μην υπηρετήσει 29.000 δρχ. Γίνεται ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΜΥΝΗΣ και έχει υπό τις εντολές του ολόκληρο το στράτευμα, προχωρεί σε συμφωνίες αγορών πολεμικού υλικού πολλών εκατομμυρίων Ευρώ, την ώρα που εάν του δώσουν ένα G3, θα το πιάσει από την κάνη.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΣΟΦΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΚΔΟΧΗ!
Το όνομα αυτού ΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

 

Ποια είναι η τύχη ενός ανθρώπου που αρνήθηκε να υπηρετήσει την θητεία του στη χώρα του προφασιζόμενος όπως ομολόγησε, δύο φορές τον επικίνδυνο τρελό ώστε να τον βγάλουν Ι-5 για βαριά ψυχικά νοσήματα με τάσεις αυτοκτονίας; (Πράγμα που έγινε)
 
1.. Οδηγείται σε ψυχιατρική κλινική έως να θεραπευτεί.
2.. Δεν του δίνεται άδεια οδήγησης
3.. Δεν του επιτρέπεται να αποκτήσει άδεια οπλοφορίας / οπλοκατοχής
4.. Γίνεται ο πιο καλοπληρωμένος δημοσιογράφος της Ελλάδος με 80.000.000 δρχ. συμβόλαιο τον μήνα, οδηγεί πανάκριβα JEEP, απέκτησε όπλο χωρίς προφανώς χαρτί ψυχιάτρου, απέκτησε δεύτερο όπλο, δήλωσε απώλεια του πρώτου όπλου, μετά από λίγο διάστημα δήλωσε απώλεια του δεύτερου όπλου, και τελικά το κράτος του έδωσε άδεια για τρίτο!

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΣΟΦΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΚΔΟΧΗ!
Το όνομα αυτού ΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Ποια είναι η τύχη ενός ανθρώπου που αρνήθηκε να υπηρετήσει την θητεία του στη χώρα του παριστάνοντας επίσης τον τρελό;

1.. Εισάγεται σε κλινική για θεραπεία.
2.. Του χορηγούνται ψυχοφάρμακα.
3.. Δεν μπορεί να εργαστεί στο δημόσιο.
4.. Δεν μπορεί να καταλάβει υπεύθυνη διοικητική θέση οπουδήποτε.
5.. Γίνεται ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΣΟΦΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΚΔΟΧΗ!
Το όνομα αυτού ΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

 

 

Το άρμεγμα

Τι ωραία! Τι υγιής ανταγωνισμός! Τι ελεύθερη οικονομία είναι αυτή, που ο ανταγωνισμός αναγκάζει τις τιμές να πέφτουν!

Τι ωραία να είμαστε στο 65% του μέσου εισοδήματος της Ευρώπης και να έχουμε την ακριβότερη τιμή στο γάλα!
Τι ωραία ο κτηνοτρόφος που τρώει όλο το βάσανο να πληρώνεται με το ιλιγγιώδες ποσό των... 30 λεπτών το λίτρο και στο ράφι εμείς να το πληρώνουμε 1,50€!


Δηλαδή τι κάνει η γαλακτοβιομηχανία; Παίρνει το έτοιμο γάλα, το παστεριώνει, το ομογενοποιεί το βάζει σε ένα χαρτόκουτο, κολάει και μία μπράντα απέξω και το διανέμει. Σοβαρή δουλειά, δεν λέω, αλλά 5 φορές απάνω;;; Δεν είναι υπερβολικό; Και η τιμή από χρόνο σε χρόνο στον κτηνοτρόφο να μειώνεται; Και να μην μπορεί να αντιδράσει κι από πάνω επειδή τα έχουν κάνει πλακάκια μεταξύ τους οι εταιρίες;

Ε, όχι! Καιρός ήταν να γίνει κάτι. Θα γίνει όμως; Ή θα εξαντληθούμε στις κουμπαριές και στις αλληλοκατηγορίες και οι τιμές θα παραμείνουν οι ίδιες;

Νέο Site από τον Dpurpler!

Μόλις εγκαινιάστηκε το νέο μου site στο οποίο θα αναφέρονται όλα τα νέα από τον ευρύτερο χώρο της τεχνολογίας, διάφορες συμβουλές και άλλα θέματα που κατά καιρούς βρίσκω ότι έχουν ενδιαφέρον!
Θέματα, συμβουλές και αναλύσεις για Audio, Video, IT και όχι μόνο!
Επισκευθείτε το στην διεύθυνση: http://audiovideoit.blogspot.com

Δημοτικές εκλογές. Και λοιπόν;

Πλησιάζουν οι Δημοτικές Εκλογές!

Και τι έγινε; Έχουμε την τύχη και την ατυχία να ζούμε στην Αθήνα, (τύχη επειδή ζούμε σε μία από τις ιστορικότερες πόλεις του κόσμου, ατυχία για την κατάντια της πόλης μας). Και λόγω αυτής της κατάντιας, δεν μας ενδιαφέρουν οι εκλογές καθόλου!

Η Αθήνα αποτελείται από 50 δήμους! Μήπως θα συνεννοηθούν μεταξύ τους για να παρουσιάζει η πόλη μία ενιαία εικόνα;

Θα λυθεί το πρόβλημα της καθαριότητας και των απεργιών;

Θα λυθεί το θέμα των λακκουβών στους δρόμους;

Θα υπάρξει λύση στο οξύ πρόβλημα του παρκαρίσματος; Διάβαζα σήμερα ότι η επανέναρξη του μέτρου της ελεγχόμενης στάθμευσης αναβάλλεται για μετά τις εκλογές, υπό των φόβο των χαμένων ψήφων! Και μόλις βγούνε οι κύριοι, με την άνεσή τους το ξεκινάνε! (Με πιο μεγάλα τιμολόγια από αυτά που θα υπήρχαν τώρα εννοείται, έτσι;)

Δεν με νοιάζει όποιος κι αν βγει! Ασελγήστε πάνω στο πτώμα της Αθήνας ελεύθερα! Εγώ παίρνω τα εκλογικά μου δικαιώματα και την κάνω για το χωριό της καταγωγής του πατέρα μου. Τους έμαθα πια…

Update:

ΟΚ, δεν χρειάζεται να πάμε όλοι μας τα πολιτικά μας δικαιώματα στο χωριό μας... Ούτε εγώ μάλλον θα το κάνω...

Αλλά μπορούμε να διαβάσουμε τα προγράμματα των μικρότερων συνδυασμών. Με κάτι θα συμφωνούμε μαζί τους!

Να ψάξουμε να βρούμε τεχνοκράτες! Πολιτικούς μηχανικούς, συγκοινωνιολόγους, πολεοδόμους... Και αυτοί να μην έχουν πολιτικές εξαρτήσεις με τα μεγάλα κόματα.

Να οργανωθούμε στην γειτονιά του ο καθένας και να μην λέμε "δεν βαριέσαι! Εγώ θα αλλάξω την πραγματικότητα;"
ΝΑΙ. όλοι μας μπορούμς να αλλάξουμε την ζωή μας προς το καλύτερο αρκεί να αντιδρούμε σε αυτά που γίνονται γύρω μας! Πόσες φορές δεν την έχω "πει" σε κάποιον που κάνει κάτι που με ενοχλεί και αμέσως αυτόκλητα πολλοί γύρω μου του την "λένε" επίσης! Ένα έναυσμα ΜΟΝΟ χρειάζεται μερικές φορές για να ξυπνήσουν τα αντανακλαστικά μας!

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν (πολύ...) πριν το 1985

Δεν το έγραψα εγώ! Μου ήρθε σήμερα με email και επειδή μου άρεσε πολύ, είπα να το δημοσιεύσω:

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; )

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

Αρχαία Τραγωδία στην Επίδαυρο

Είδα χθες τους Πέρσες του Αισχύλου από το Εθνικό Θέατρο στην Επίδαυρο.

Έχω δει 4 παραστάσεις και ήταν η καλύτερη!

Παίδες, δεν ξέρω αν έχετε ζήσει την εμπειρία αρχαίας τραγωδίας στην Επίδαυρο, αν όχι, χάνετε πολύ!

1. Ο χώρος είναι απίστευτος!

2. Ο καιρός (οι παραστάσεις δίνονται Ιούλιο-Αύγουστο) είναι φανταστικός. Μπορεί να συνδυαστεί με μονοήμερη - διήμερη εκδρομή και μπανάκι σε Ναύπλιο-Τολό, Κόρινθο, Πόρο, παραλίες παλιάς και νέας Επιδαύρου, και όλα τα άλλα μέρη εκεί κοντά.

3. Η διαδρομή, πέρα από το φυσικό της κάλος, είναι και οδηγικά πολύ καλή. Καλή άσφαλτος, καλή σχετικά σήμανση, λίγη σχετικά αστυνόμευση στην επιστροφή και 50 χλμ (από την Κόρινθο και μετά) στροφιλίκι, ασφαλές όμως (τρίτη σπασμένη).

4. Το timing της έναρξης των παραστάσεων (μόλις πέσει ο ήλιος) είναι εξαιρετικό! Χθες, στην έναρξη, έσβησαν τα φώτα και υπήρχε το ελάχιστο αυτό λυκαυγές σε ένα κατάμεστο θέατρο από 15000 κόσμο, απόλυτη ησυχία, το τοπίο στο βάθος με τα δέντρα μαγευτικό, και ξαφνικά ανάβει ο φωτισμός, αρχίζει η μουσική, κάνει την είσοδό του ο χορός και αρχίζει...
Δεν περιγράφεται με λόγια το αίσθημα.

5. Οι τιμές είναι ΛΟΓΙΚΟΤΑΤΕΣ. Χθες έδωσα 45€ αλλά ήμουν στην τρίτη σειρά πάνω από τον Σπανουδάκη κι έναν βουλευτή (που δεν θυμάμαι πως λέγεται). Αλλά στο πάνω διάζωμα οι τιμές είναι 25 € και 50% έκπτωση για φοιτητικό. Δηλαδή με 10-15€ οι φοιτητές μπορείτε να δείτε! Τα ίδια ισχύουν και στο Ηρώδειο!

Με λίγα λόγια, είναι εμπειρία ζωής. Ταξιδεύεις πίσω στον χρόνο, και όπως ξέρουμε, οι αξίες που πραγματεύονται οι αρχαίες τραγωδίες είναι προαιώνιες και παντοτινές.

Σχετικά με την χθεσινή παράσταση, ήταν η καλύτερη που έχω δει. Σεβασμός στο αρχαίο έργο, λιτά σκηνικά, φανταστικές ερμηνείες, η Λυδία Κονιόρδου να δίνει ρέστα και να σου παγώνει το αίμα με την αγωνία που "έβγαζε" με λίγα λόγια, τέλεια παράσταση. Η μουσικοί ήταν διακριτικοί, χρησίμευαν περισσότερο για μουσικά εφέ, παρά για μουσική αυτή καθεαυτή. Στην αρχή ανησύχησα με την ύπαρξη ορχήστρας, γιατί πέρυσι σε μία παράσταση που συμμετείχε ο Νταλάρας και ορχήστρα σε έργα Μπρέγκοβιτς, ήταν λίγο ως πολύ αταίριαστο για αρχαίο θέατρο. (Καλή κι αυτή, αλλά όχι σε τέτοιον χώρο Μπρέγκοβιτσ ρε γαμώτο! Κάπου αλλού ίσως).

Το στόρυ: Όλη η ιστορία διαδραματίζεται στο παλάτι των Περσών κι ενώ ο στρατός τους έχει φύγει για κατάληψη της Ελλάδας. Η μητέρα του Ξέρξη, ανησυχεί και βλέπει κακά όνειρα. Το ίδιο ανησυχούν και οι άρχοντες - γέροντες των Περσών (ο χορός).

Κλιμάκωση: Έρχονται σκορπισμένοι η εμπροσθοφυλακή του διαλυμένου στρατού του Ξέρξη. Αρχίζουν και αφηγούνται την καταστροφή της Σαλαμίνας (μας βάραγαν σαν παλαμίδες....ΩΙΜΕ... σαν παλαμίδες...ΩΙΜΕ...σαν παλαμίδες ΩΙΜΕ...σαν παλαμίδες!!!)

Η μάνα του Ξέρξη: Έχουν πλούτη; ΟΧΙ! Έχουν πολύ στρατό; ΟΧΙ! Ποιος τους διατάζει; Ποιόν έχουν βασιλιά; ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΑΝΕ ΚΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!

Κλιμάκωση: Εμφανίζεται η μητέρα του Ξέρξη με σπονδές και καλεί τον άντρα της και πατέρα του Ξέρξη, τον Δαρείο, ο οποίος έχει πεθάνει. Φανταστική σκηνή, ο χορός να περιστρέφεται με επικλήσεις, και η Κονιόρδου, να πετά χώμα στον αέρα, κάνοντας κι αυτή την επίκληση. Εμφανίζεται (σαν από μηχανής Θεός----να το δείτε να γίνεται πράξη αυτό!!!) στην κορυφή των σκηνικών το φάντασμα του Δαρείου και μαθαίνει τα γεγονότα. (Εγώ του είπα να μην εκστρατεύσει κατά της Ελλάδας και ειδικά της Αθήνας. Είναι απόρθητη η πόλη της Παλλάδας. Τώρα φροντίστε να τον περιποιηθείτε γιατί έρχεται...)

Κλιμάκωση: Ο χορός, συζητώντας μεταξύ τους: Πάνε οι στρατηγοί μας..., πάνε τα πλούτη μας..., τώρα όλοι θα εξεγερθούν κατά του Ξέρξη και ποιος θα πληρώνει φόρους..., πάει το άνθος της Περσίας... τα κορίτσια έχασαν τους άντρες τους...)

Κλιμάκωση: Έρχεται ο Ξέρξης μόνος και με ξεσκισμένα ρούχα. Ο χορός τον υποδέχεται αρχικά με δέος αλλά στην συνέχεια τον κατηγορούν πως έχασε όλο τον στρατό του, επιδεινώνοντας την κατάσταση. Τελικά τον συμπονούν και αφού ο Ξέρξης πετά τον βασιλικό κόκκινο χιτώνα πετούν θρηνώντας και οι γέροντες (ο χορός) τα διάσημά τους και αποσύρονται όλοι θρηνώντας...

ΤΕΛΟΣ.

Σε δύο ώρες: Πλούτος και φτώχια. Δημοκρατία και Βασιλεία. Αλαζονεία και Ελεύθερη Βούληση. Πόλεμος κι Ειρήνη. Ζωή και Θάνατος. Οικογένεια. Γηρατειά. Υποχρέωση προς την Πατρίδα.

Αλέξανδρος